Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Υπνωτικό μου...μου λείπειεις!!!!

Λοιπόν... να τι έχω πάθει η δόλια η μάνα.... 

Κάθε μεσημέρι συνηθίζουμε να κοιμόμαστε αγκαλίτσα με το βρωμερό μου μαιμουδάκι... 

Το ξεκίνησα επειδή τον ηρεμούσε, το συνέχισα επειδή- ας μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου- μου άρεσε. 

Ήταν η δική μας στιγμή.... 

Το μικρούλι μου όμως όλο κολλάει πάνω μου και θέλει όλη την ώρα αγκαλίτσα... 


Χρόνια τώρα όμως πάσχω από ασβεστοποιό τενοντίτιδα. Και αυτή μου η γλυκιά συνήθεια δεν βοηθάει... 

Παθαίνω κρίσεις πόνου και δυσκαμψίας με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι γενικά με το μικράκι μου... 

Οπότε, έχω ξεκινήσει τη προσπάθεια να μάθει να κοιμάται μόνος του. Τον κοιμίζω στην αγκαλιά μου και έπειτα τον αφήνω στη κούνια του... 

Τα πάμε αρκετά καλά αφού από το μισάωρο που ξυπνούσε αναζητώντας πάλι την αγκαλιά μου, έχουμε φτάσει στη μια ώρα και 10 λεπτάκια... (στην αγκαλιά κοιμάται και 3ωρο άμα λάχει!!!) 

Το πρόβλημα μου είναι το εξής. 

Δεν μπορώ να κοιμηθώ εγώ.... 

Μου λείπει η θερμοφορίτσα μου, τα βρωμερά μου πατουσάκια, το υπνωτικό μου.... 

Τι να κάνωωωωω;;;; 

https://www.facebook.com/toimerologiotismamasyiannas


5 σχόλια:

  1. ποσο σε νιώθω.. Κι εγω τρελαίνομαι να κοιμάμαι μαζί του.. Κι εκείνος κοιμάται πιο ήσυχος ..ακόμα και τωρα που είναι 3 χρονων.. Είνια ο ποιο γλυκός ύπνος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου άρεσε και εμένα να κοιμούνται μαζί μου αλλά η αλήθεια είναι οτι επειδή έβλεπα αυτή την αγωνία κάθε φορά που ξυπνούσαν και δεν ήμουν δίπλα τους, αποφάσισα να μη το συνεχίσω, παρά μόνο τα πρωινά τοου ΣΚ και όταν είναι αρρωστούλικα φυσικά!
    Ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου στο παρτυ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς ευχαριστούμε κούκλα για την ευκαιρία που μας δίνεις να γνωριστούμε καλύτερα! <3

      Διαγραφή