Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Η βασιλόπιτα μας για το 2015!

Την Βασιλόπιτα την λατρεύω. Είναι πολύ του γούστου μου. Κέικ, γεύση βανίλια- πορτοκάλι, παραδοσιακό βούτυρο, δεν έχω καλύτερο! Για χρόνια έφτιαχνα τη συνταγή της καλής μου Kellou (!) και ήταν απλά απίθανη! Συνταγή για μεγάλο ταψί, πολλά πολλά αυγά, απίστευτη γεύση όπως ακριβώς μου αρέσει! 

Τα δυο τελευταία χρόνια όμως δεν μου πετυχαίνει... Δεν ξέρω γιατί πραγματικά,  (έχω μια θεωρία μα ο Παναγιώτης με κοροϊδεύει πως δεν φταίει αυτό...),  μου πετύχαινε σερί για 5 χρόνια! Μάλιστα μια χρονιά αφού απέτυχε, έφτιαξα και δεύτερη από την απελπισία μου και πάλι δεν πέτυχε. (βούλιαξε θεαματικά στην μέση και δεν ψήθηκε σχεδόν καθόλου) 
Όταν είδα λοιπόν τη συνταγή της Ελεάννας στο Eleanna's Diary Blog που έχουν από τον παππού της, σκέφτηκα να την δοκιμάσω. Έπειτα είδα την απίστευτη ιδέα για το styling της Βασιλόπιτας από το Ανθομέλι και ήρθε και έδεσε! 

Την συνταγή της Ελεάννας θα της βρείτε εδώ ενώ την ιδέα από το Ανθομέλι εδώ.  Το μόνο εξτρά που έκανα εγώ, (από τον φόβο μου!), ήταν να χτυπήσω χωριστά τα ασπράδια μαρέγκα και να τα προσθέσω στο τέλος ενώ κοσκίνισα και το αλεύρι πριν το προσθέσω στο μείγμα. Ξέχασα όμως η χαζοβιόλα να λιώσω το βούτυρο, ελπίζω να μην έπαιξε ρόλο στο αποτέλεσμα. Την έβαλα σε μεγαλύτερο ταψί από όσο χρειαζόταν μιας και δεν είχα το σωστό και στο αμέσως μικρότερο θα φούσκωνε πολύ και δεν το θέλω αυτό στην βασιλόπιτα- οπτικά είναι λίγο πιο λεπτή, μυρίζει όμως υπέροχα- ελπίζω να είναι εξίσου γευστική. 

Όσο για το styling αλα γιαγιά απλά το λάτρεψα. Καλό είναι να έχεις βοήθεια όταν βγάζεις το σεμεδάκι για να αποφύγεις τις κακοτοπιές, εμένα με βοήθησε ο Παναγιώτης και το αποτέλεσμα μας άρεσε πάρα πολύ- ακόμα και το μαιμουδάκι μου ζητάει συνεχώς να τον σηκώσω για να την δει! 

Άντε και του χρόνου γλυκές μανούλες! 










Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Γλυκόπικρη η αλλαγή του χρόνου...

Λίγες μέρες πριν την εκπνοή του χρόνου, βρίσκομαι εδώ νιώθοντας μια γλυκόπικρη μελαγχολία. 

Γλυκιά γιατί ήταν ένας ακόμα υπέροχος χρόνος για μένα. Γιατί από τη στιγμή που μπήκε το μαιμουδάκι στη ζωή μου- ακόμα και από το πρώτο εκείνο τεστ εγκυμοσύνης που επιβεβαίωσε τις υποψίες μου- κάθε μέρα είναι και μια μικρή έκπληξη, μια ακόμα ευκαιρία να ευγνωμονώ τον Θεό και την Παναγία για το δώρο τους. 

Γλυκιά γιατί για μια ακόμη χρονιά είμαι μαζί με το "άλλο μου εγώ", πιο κουρασμένοι από ποτέ μα και πιο αγαπημένοι και ευτυχισμένοι από ποτέ. Γιατί ακόμα και τώρα- 12 Χριστούγεννα μετά- αντέχει να ακούει ασταμάτητα από τον Νοέμβρη χριστουγεννιάτικα τραγούδια. 

Γλυκιά γιατί μέσα σε αυτό το χρόνο γνώρισα το blogging και μέσα από αυτό γνώρισα υπέροχους ανθρώπους. Γιατί ήταν μια απρόσμενη έκπληξη για μένα αυτή η εμπειρία, προσφέροντας μου μόνο θετικά συναισθήματα και πολλές δημιουργικές ώρες. 

Γλυκιά γιατί αυτός ο χρόνος μου χάρισε ένα υπέροχο νέο που περίμενα χρόνια. Ότι θα αποκτήσω ανιψούλα. Γιατί θα έχω την ευκαιρία να την κακομάθω μια μικρή πριγκίπισσα όσο δεν λέγεται. 

Γλυκιά γιατί δόξα τον Θεό, είμαστε όλοι υγιείς, γεροί και δυνατοί. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από αυτή.

Πικρή γιατί πάντα μα πάντα μου λείπουν τα δυο αγγελούδια μου. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ πως θα ήταν η ζωή μας αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί αλλιώς... Δεν μπορώ να μην μελαγχολήσω όταν πάω τα χριστουγεννιάτικα κεράκια και στολίδια στο κοιμητήριο και αντικρίζω μια κρύα μαρμάρινη πλάκα... 

Πικρή γιατί ήλπιζα η αλλαγή του χρόνου να με βρει έγκυο ξανά... 

Πικρή γιατί δεν κατάφερα να χάσω όλα τα κιλά που έπρεπε προκειμένου να επιχειρήσουμε  για ένα ακόμη θαύμα... Γιατί δεν βρήκα τελικά τη θέληση να παραμείνω στρατιώτης. Γιατί κουράστηκα από τις στερήσεις τόσων χρόνων... Γιατί κουράστηκα όμως και από τα κιλά μου... 

Πικρή γιατί δικοί μου άνθρωποι βρίσκονται μακριά, μου λείπουν πάντα και θα τους ήθελα κοντά μου...

Η ζωή όμως έτσι είναι. Γλυκόπικρη. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο και το ένα επιβεβαιώνει το άλλο. Το ξέρω πια καλά. Αυτή πιθανότατα είναι και η ουσία της. 

Πάντα στην αλλαγή του χρόνου βυθιζόμαστε στις ενοχές για όσους στόχους προσπεράσαμε... 

Ας βυθιζόμαστε όμως και στην ικανοποίηση για αυτούς που εκπληρώσαμε... 

Αλλά και για όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα. Για το καθημερινό δώρο να ξυπνάμε κάθε πρωί... Για την καλή μας την υγεία. Για την υπέροχη οικογένεια μας. Για τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας και μας στηρίζουν. 

Γιατί στην τελική τη βγάλαμε και φέτος... σωστά; 

Όσο για μένα, δεν θέλω πολλά αυτή τη χρόνια. Θέλω να γίνω ξανά μανούλα... να διπλασιαστεί η ευτυχία μέσα στο σπίτι μας... Θέλω υγεία, πνευματική, σωματική και ψυχική, για όλο τον κόσμο.  

Θέλω να εκτιμώ βαθιά κάθε στιγμή... Γιατί η ζωή είναι στιγμές... Και η ευτυχία κρύβεται σε αυτές... 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς







Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Γιατί η Ikea για μένα είναι βόλτα...

Κάποιοι, ονόματα δεν λέμε- οικογένειες δεν θίγουμε, (Κωστή ακούους;;;), με κοροϊδεύουν που κανονίζω ταξίδι Αθήνα αυθημερόν και πρώτη  μου στάση είναι πάντα το ikea. 

Να εξηγήσω λοιπόν γιατί το ikea αποτελεί βόλτα για μένα και μάλιστα αγαπημένη μου- ιδίως τώρα που έχω και το μαιμουδάκι. 

Αισθητικά μου ταιριάζει.  Μου ταιριάζει και η self service νοοτροπία του. ( Τα μισά έπιπλα και είδη σπιτιού τα έχω αγορασμένα από εκεί και 5 χρόνια μετά είμαι απόλυτα ευχαριστημένη). 

Είμαι πρωινός τύπος και μου προσφέρει grande πρωινό εφόσον πάω συγκεκριμένη ώρα- η οποία με βολεύει απόλυτα. 

Με το που ξεκινώ τη βόλτα μου, μου δείχνει πως το παιδί μου είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτο. Έχει χριστουγεννιάτικες δραστηριότητες με δυο εύθυμες κοπέλες. Μου προσφέρει, στο πρώτο τμήμα που δεν έχει καρότσι αλλά τσάντες,  ειδικό καρότσι για το μαιμούδι μου. Μου προσφέρει μέχρι και λούτρινο παιχνίδι για να παίξει το παιδάκι μου μέχρι να φτάσουμε στα ταμεία. 

Προχθές που πήγαμε μας περίμενε και ένας χαρωπός Άγιος Βασίλης, που μας πρόσφερε σοκολατάκι και την ευκαιρία για μια φωτογραφία μαζί του, την οποία μας εκτύπωσαν άμεσα και μας την χάρισαν! (Ο Άγιος Βασίλης δε, εξαιρετικά προσεκτικός στο τρόπο που πλησίασε τον Δημήτρη, δεν τον τρόμαξε καθόλου.) 

Το παιδί μου μπορώ να το αφήσω να αλωνίσει- χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως θα το αφήσω να το διαλύσει- όταν δε φτάνω στο παιδικό τμήμα, μου παρέχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει το μαιμούδι όλα τα παιχνίδια και να παίξει για όση ώρα αυτό επιθυμεί. (πράγμα που φυσικά σημαίνει πως τελικά μετά από ποοοοοολύ ώρα  τον σηκώσαμε παρά τη θέληση του προκαλώντας ένα μικρό περιστατικό υστερικού κλάματος!!) 

Στο εστιατόριο του έχει πάρα πολλές επιλογές για τον μικρό, έναν όμορφο παιδότοπο για να απασχοληθεί, καρεκλάκι φαγητού, μέχρι και  εγκατάσταση για να ετοιμάσω και να ζεστάνω δικό μου φαγητό. (Και μιας και πήγαμε μέρες γιορτών φάγαμε και μια μους σοκολάτα- έτσι για το καλό βρε αδελφέ!- πιο μεγάλο στόμα δεν έχω ξαναδεί!) 




Εννοείται πως έχει αλλαξιέρα για το μωρό μου, όχι μόνο στο wc των γυναικών αλλά μέχρι και στων αντρών. (μιας και τα παιδιά δεν κυκλοφορούν μόνο με τις μανούλες τους!). Εκτός αυτού έχει ολόκληρο nursery room όπου μπορώ να αλλάξω και να θηλάσω το μωρό μου, σε ένα περιβάλλον απόλυτα φιλικό και καθαρό. (Γενικά όποτε και να έχω πάει είναι πεντακάθαρα). Έχει μέχρι και  wc όπου μπορώ να μπορώ να μπω μαζί με το νήπιο μου. 

Βρίσκω πάντα μια υπέροχη τσαχπινιά να αγοράσω και κάποια προϊόντα πολύ βοηθητικά που δεν βρίσκω αλλού. 

Και στην τελική τι να κάνω; Μου αρέσουν τα κεφτεδάκια τόσο πολύ! (με τη μαρμελάδα παρακαλώ- φουλ έξτρα!) 

Οπότε, ναι. Η ikea για μένα είναι βόλτα. Και μάλιστα αγαπημένη. (Άλλωστε σε απόσταση αναπνοής μπορώ μετά να επισκεφτώ το Αττικό Πάρκο και το Mac Arthour εκπτωτικό χωριό!)





(Το κείμενο ΔΕΝ είναι διαφημιστικό και αφορά αποκλειστικά το ikea στο Ελ. Βενιζέλος- για τα άλλα δεν έχω άποψη- κι όμως!) 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς



Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Αυτό και μόνο αρκεί...

Μαιμουδάκι μου....

Πόσο γρήγορα μεγαλώνεις και πόσο μωράκι παραμένεις ακόμα... Γίνεται αυτό;

 Όλη μέρα τρέχεις, παίζεις, χοροπηδάς, χορεύεις, μιλάς ακατάπαυστα χωρίς κανένα απολύτως νόημα, μας δωροδοκείς με αγκαλιές και φιλιά για να περάσει το δικό σου, μου παίρνεις το κουτάλι από τα χέρια- θες να φας μόνος σου- θες να κάνεις ότι κάνω, μπαίνεις στο "αυτοκίνητο" σου και γυρίζεις το τιμόνι γύρω, γύρω, πειράζεις τις ταχύτητες, πατάς τη κόρνα, "βουουμ, βουουμ, βοουμ"- προσποιείσαι πως οδηγείς... 

Και έπειτα έρχεται η ώρα του ύπνου. Αυτή η ιδιαίτερη ώρα που είμαστε μόνο εσύ και εγώ. Και τότε κουρνιάζεις στην αγκαλιά μου, σαν βατραχάκι- μπρούμυτα στο στήθος μου, τα γόνατα στο στομάχι λυγισμένα, το ένα χέρι να πιάνει πάντα σφιχτά τη μπλούζα μου, και αποκοιμιέσαι.... Και τότε είσαι και πάλι μωράκι... Μπορεί πλέον να μιλάς, να χοροπηδάς, να είσαι 33 πόντους ψηλότερος και 7,5 κιλά βαρύτερος, όμως τότε είσαι ακόμα μωράκι... 

Το δικό μου μωράκι... 

Σε αγαπώ. Να το ξέρεις πάντα. Να το θυμάσαι πάντα. Όπως εγώ θα θυμάμαι πάντα πως Αυτό μόνο αρκεί. Αυτό το χεράκι που κρατάει  σφιχτά τη μπλούζα μου....

Το ημερολόγιο μιας μαμάς


Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Ένα σπιτάκι βγαλμένο από παραμύθι... Μπορείς να το φτιάξεις και εσύ!

Μπισκοτοσπιτάκι ήθελα να φτιάξω πάντα! Μπορεί να μην είμαι γλυκατζού, είμαι όμως φαντασιόπληκτη και φυσικά λάτρευα το παραμύθι "Χάνσελ και Γκρέτελ"! Μέχρι τώρα δεν το είχα τολμήσει, δεν είχα μπει στο κόπο...

Όταν όμως γίνεσαι μανούλα όλα αλλάζουν και θα κάνεις τα πάντα προκειμένου να δώσεις ερεθίσματα στο μικράκι σου και να δεις τα ματάκια του να λάμπουν από χαρά!

Το είχα λοιπόν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μέχρι που βρέθηκε μπροστά μου η απολαυστική ανάρτηση  της Ελπίδας και του Two Boys and Hope και απλά πείστηκα!  Η Ελπίδα είναι χρυσοχέρα και ότι μας προτείνει είναι εγγυημένα καλό! Αρχικά είχα σκοπό να κάνω το σπιτάκι με τις μπάρες σοκολάτας μα τελικά το πήρα απόφαση- ή όλα ή τίποτα! 

Την συνταγή της Ελπίδας θα την βρείτε εδώ και να η δική μου εμπειρία! (και το δικό μου αποτέλεσμα!)



Αποφάσισα να ακολουθήσω τη συνταγή της πιστά. Τα βήματα μου λοιπόν ήταν τα εξής: Προμηθεύτηκα τα υλικά που θα χρειαζόμουν. Τόσο για τη ζύμη και το royal icing όσο και για το στόλισμα! (πάρα πολύ σημαντικό εκεί είναι η όλη η ομορφιά και η μαγεία!) Εφόσον δεν έχω κουπ πατ για ανάλογη συνταγή, ζήτησα του πατέρα μου , που όλα μπορεί να τα φτιάξει, να μου ετοιμάσει ένα "πατρόν" για το σπίτι μου!! Το ζήτησα λίγο μεγαλούτσικο γιατί έτσι έγραφε και η Ελπίδα και το αποτέλεσμα ήταν το εξής: 


Θα σας γράψω απλά τις διαστάσεις που ήρθαν "κουτί" με την συνταγή, (την αρχική- ολόκληρη- δόση) και μου περίσσεψε και ζύμη για λίγα μπισκότα! (μιαμ, μιαμ)



Η σκεπή- 2 τμχ 24χ15 το κάθε ένα
Οι πλαινοί τοίχοι- 2 τμχ 21χ15 το κάθε ένα
Το μπροστά και το πίσω μέρος- 18χ22 το κάθε ένα (χωρίς να μπορώ να υπολογίσω εγώ τη κλίση της σκεπής)
Η βάση του σπιτιού- 1 τμχ 21χ18

Τα έκοψε σε σκληρό χαρτόνι και με βόλεψαν άψογα!

Έπειτα διάλεξα τη βάση που θα τοποθετήσω το "παλατάκι" μου, (η στριφογυριστή βάση είναι μια πολύ καλή επιλογή- αρκεί να έχεις βοήθεια όταν το στήνεις), και ξεκίνησα! 

Μου άρεσε που η Ελπίδα διάλεξε τη σοκολατένια ζύμη για αυτή τη κατασκευή γιατί δείχνει ακόμα πιο έντονα η διακόσμηση και το λευκό του royal icing, και προσωπικά τη βρίσκω και πιο γευστική από το ginger bread, τη ζύμη με την οποία παραδοσιακά φτιάχνονται αυτά τα σπιτάκια. Η δική μου πήρε αρκετά παραπάνω αλεύρι και ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ είναι πως έβαλα την εντελώς ακατέργαστη μαύρη ζάχαρη η οποία είναι  υγρή, όπως και να έχει βγήκε υπέροχη, γυαλιστερή, ελαστική και απολαυστική! Την έβαλα για μισή ώρα στο ψυγείο πριν τη δουλέψω, όχι όμως και μετά. (για ευνόητους λόγους- δεν είχα το χώρο για κάτι τέτοιο!) Επειδή δεν μπορούσα να μεταφέρω με τίποτα τους τοίχους αφότου τους έκοβα, άνοιγα το φύλλο πάνω σε λαδόκολλα και το μετέφερα με αυτό. Τα φύλλα μου ήταν περίπου πάχους 2 εκατοστών. Τα έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα και στη μεσαία σχάρα για περίπου 10 λεπτά. 





Αφού κρύωσαν καλά, ετοίμασα το royal icing, έβαλα σε σειρά τους "τοίχους" μου και τα ζαχαρωτά μου και ξεκίνησα! (Ιδανικά καλό είναι να έχετε βοήθεια. Γίνεται και μόνες σας, αλλά θα γίνει πολύ πιο εύκολα αν κάποιος σαν κρατά το "οικοδόμημα" όσο εσείς "στοκάρετε"!! Μην ξεχάσετε να "κολλήσετε" με icing και τη βάση του σπιτιού στη πιατέλα σερβιρίσματος.!





Το μπροστά τμήμα το ζωγράφισα πριν το κολλήσω, μα δεν είναι ανάγκη μια χαρά μπορεί κανείς και μετά. (Άλλωστε δεν γυρεύουμε το τέλειο και πιστέψτε με μόλις το ολοκληρώσετε, πιθανές ατέλειες απλά δεν θα τις βλέπετε πλέον!) Απλά να προσέξετε πολύ το icing να είναι όπως λέει η Ελπίδα, σφιχτό όχι όμως τόσο ώστε να μην μπορείτε να το δουλέψετε. Μια δόση από τη συνταγή της Ελπίδας μου έφτασε για όλο το σπίτι, χωρίς όμως κάποια εξτρά που πρόσθεσα μετά.  (μιας και χρειαζόμουν και άλλο royal icing για τα μπισκότα μου έφτιαξα και δεύτερη δόση).  Αρχικά ήταν έτσι το σπιτάκι μου: 



Δεν είχε τα πουράκια, τα δεντράκια και κάτι μικροτσαχπινιές,  μα ήταν και πάλι υπέροχο! Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό: 











Πως σας φαίνεται; Εγώ ξετρελάθηκα! Το ίδιο και το μαιμουδάκι που δεν χορταίνει να το αγγίζει και να το κοιτάζει! 



 Μπορείς και εσύ να το κάνεις! Στο εγγυόμαι! Αρκεί να έχεις θετική διάθεση και να το πιστέψεις! (και σκεφτόμουν- του χρόνου που θα έχει μεγαλώσει το μαιμουδάκι να κρύψω ένα δωράκι μέσα στο σπιτάκι...έχει μπόλικο χώρο!)

Το ημερολόγιο μιας μαμάς

Απίθανα Χριστουγεννιάτικα Μπισκότα!

Χριστουγεννιάτικα μπισκότα φτιάχνω συστηματικά κάθε χρόνο από τότε που άρχισα να ζω μόνη μου. (κοντεύει πια δεκαετία!!!). Μάλιστα τη πρώτη χρονιά κάλεσα τις φίλες μου να τα κάνουμε μαζί για πλάκα, μα σαν γνήσια και ψυχασθενική Monica που είμαι, κατέληξα να τα κάνω μόνη μου αφού καμία δεν τα έκανε ομοιόμορφα και όπως είχα φανταστεί! (Μην φοβάστε, δεν σκοτίστηκαν, μια χαρά πέρασαν με καφεδάκι και μπισκοτάκια και εμένα να τρέχω για όλα!!) Το θέμα είναι πως έχω δοκιμάσει 2-3 συνταγές χωρίς καμία να με έχει ενθουσιάσει ιδιαιτέρως- ούτε από γεύση, ούτε στη λειτουργικότητα της. 

Την συνταγή για τα φετινά μου μπισκότα την έχω σταμπάρει από πέρσι , (χεχε) και είναι αυτή εδώ από τη γλυκιά Ολίβια και το eimai mama. Ήμουν λίγο διστακτική μιας και φοβάμαι λίγο τις τοοοσο απλές συνταγές. Όμως έχω εμπιστοσύνη στην Ολίβια και μου έχουν πετύχει και άλλες δυο συνταγές τέτοιου τύπου και έτσι το πήρα απόφαση! Και για μια ακόμη φορά δικαιώθηκα! Είναι απλή, πετυχημένη και νόστιμη! Και είναι μια ζύμη που "σηκώνει" διακόσμηση μιας και είναι ουδέτερη και λίιιγο άγλυκη οπότε δένει υπέροχα με κουβερτούρα, royal icing και ζαχαρόπαστα.

Εμένα μου βγήκαν πολλά τεμάχια- τεράστια διαφορά από την Ολίβια- όμως σίγουρα τα έκανε μεγαλύτερα, το καταλαβαίνω και από το χρόνο ψησίματος που προτείνει. Στα απλά που δεν χρωμάτισα βγήκαν 100 τεμάχια και στα χρωματιστά πάλι 100! (έκανα διπλή δόση)

 Να λοιπόν τι έκανα εγώ με την αρχική συνταγή. 

Έβαλα όλα τα υλικά όπως ακριβώς λέει, χρειάστηκα όμως αρκετά παραπάνω αλεύρι. Η ζύμη είναι αρκετά κολλώδης μα μην σας τρομάζει. Υποθέτω πως μπορείτε να την βάλετε ψυγείο να σφίξει για να μπορείτε να την δουλέψετε καλύτερα, μα εγώ δεν το έκανα και μια χαρά μου βγήκαν. Ενώ λοιπόν ξεκίνησα να πλάθω τα μπισκότα όπως ακριβώς και η Ολίβια, μου ήρθε στο μυαλό η ανάρτηση της χρυσοχέρας Ελπίδας από το Two Boys and Hope για τα Red Velvet μπισκότα της. Και εμπνεύστηκα. Έφτασα από το ντουλάπι τα χρώματα ζαχαροπλαστικής, (πάντα με χρώματα πάστας Wilton που εγώ βρίσκω στο Πάστα Φλώρα), και άρχισε ο κακός χαμός. Τα χρώματα δεν τα τσιγκουνεύτηκα, όμως βοήθησε και η ζύμη που ήταν κίτρινη και βγήκαν πολύ εντυπωσιακά! Έσφιξε λίγο η ζύμη αλλά όχι τόσο που να μην ήταν καλό το αποτέλεσμα ή να μην μπορείς να την δουλέψεις. Έπαιρνα λίγη, λίγη ζύμη την άνοιγα με τον πλάστη σε πάχος περίπου 2 εκατοστών και έκοβα με τα κουπ- πατ μου! Εάν δυσκολευτείτε να ξεκολλήσετε τα σχήματα, μην ταράζεστε. Πάρτε ένα μαχαίρι βουτύρου και βοηθήστε τα λίγο, ανασηκώνοντας την άκρη. Έκανα μόνο 2 χρώματα, μετά κουράστηκα- θέλει αρκετό ζύμωμα για να καλύψει ομοιόμορφα το χρώμα- και συνέχισα τα "κοψίματα' με τα κουπ πατ μέχρι να τελειώσει η ζύμη. Τοποθέτησα σε λαδόκολλα- πάντα- και έψησα μόνο 10 λεπτάκια το κάθε ταψί. (αποφύγετε να βάλετε διαφορετικού μεγέθους μπισκότα μαζί γιατί θα ψηθούν σε διαφορετικό χρόνο.)










Αφού κρύωσαν, άρχισε το διασκεδαστικό κομμάτι-  αυτό της διακόσμησης! Τα σπιτάκια, τις κάλτσες του Άγιου Βασίλη και τα μπαστουνάκια, τα βούτηξα τα μισά σε λιωμένη κουβερτούρα και έπειτα πασπάλισα με πολύχρωμα sprinkles. Τις χιονονιφάδες,  τα αγοράκια/κοριτσάκια και τα καταπράσινα δεντράκια μου τα στόλισα με royal icing. 

Συνταγή για Royal Icing: (και αυτή από την Ελπίδα)

Υλικά:

400 γρ ζάχαρη άχνη κοσκινισμένη (μπορεί και 500)
1 κουταλάκι του γλυκού χυμό λεμόνι
2 ασπράδια
άρωμα λεμόνι

Εκτέλεση:

Χτυπάω για ένα λεπτό τα ασπράδια με το λεμόνι και το άρωμα. Μετά προσθέτω κουταλιά κουταλιά την άχνη μέχρι να γίνει σαν κρέμα. Πρέπει να είναι αρκετά σφιχτή για να μην τρέχει αλλά όχι τόσο που να μην μπορείς να την απλώσεις. Βάζω σε κορνέ και δημιουργώ! 








Τα δε κόκκινα μπισκοτάκια τα γέμισα με την απίθανη και πραγματικά πεντανόστιμη κρέμα της , (ποιας άλλης;), Ελπίδας από τα Red Velvet μπισκότα της. Στην αρχή τα είχα πλάσει στο χέρι και ναι μεν είναι λίγο πιο λαχταριστά- εμφανισιακά- όμως τα επόμενα που έκοψα με κουπ- πατ έκατσαν καλύτερα με την κρέμα. Όπως και να έχει θα τα φάνε!!)(Προσοχή, δεν είναι τα αυτούσια Red Velvet  μόνο η γέμιση είναι) 




Τα περισσότερα από αυτά μπήκαν σε πακετάκια για να τα χαρίσω σε φίλους και οικογένεια. 



Η αλήθεια είναι πως κουράστηκα πολύ... Όμως το διασκέδασα ταυτόχρονα πολύ. Τρελαίνομαι να δημιουργώ, μα πιο πολύ τρελαίνομαι να βλέπω τη χαρά όταν τα μοιράζω και να ακούω αυτό το "μπράβο".... Πολύ μου αρέσει, ψέμματα να πω; 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Τα αγαπημένα μου μελομακάρονα- σίγουρη επιτυχία!

Τη συνταγή αυτή την είχα βρει χρόνια πριν, από την τηλεόραση, και ούτε που θυμάμαι που και από ποιόν. Είναι όμως καταπληκτική και δεν μου έχει αποτύχει ούτε μια φορά! 

Υλικά: (για 70 τμχ κανονικού μεγέθους) 

Για τη ζύμη: 

600 ml ελαιόλαδο
1 ποτήρι ζάχαρη
1 κουταλάκι του γλυκού κανέλλα
1 κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλλο
1 κουταλάκι του γλυκού ξύσμα πορτοκάλι
1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι
1 κοφτή κουταλιά σόδα
1 φακελάκι baking powder
1/2 ποτήρι κονιάκ
1 κουταλιά της σούπας μέλι
1400 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις 

Για το σιρόπι:

2 ποτήρια νερό
1 ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι μέλι
χυμό από μισό λεμόνι
κανέλλα/γαρύφαλλο

1 φλιτζάνι καρυδόψιχα για γαρνίρισμα (είτε χοντροκομμένη, είτε σπασμένη στο γουδί) 

Εκτέλεση:

Χτυπάω στο μίξερ το λάδι και τη ζάχαρη μέχρι να διογκωθούν λίγο και προσθέτω το κανελλογαρύφαλλο, το ξύσμα πορτοκαλιού, το κονιάκ, το baking και το μέλι και ανακατεύουμε καλά. Συνεχίζω στο χέρι και προσθέτω τη μισή ποσότητα του χυμού πορτοκαλιού ενώ στην άλλη μισή προσθέτω τη σόδα,  (πάντα πάνω από τη λεκάνη μας γιατί θα αφρίσει), ανακατεύω και προσθέτω στο υπόλοιπο μείγμα. Αρχίζω να ζυμώνω ενώ προσθέτω σταδιακά και το αλεύρι. Θέλουμε μια ζύμη ελαστική και μαλακή. Δεν ζυμώνω πολύ ώρα γιατί σφίγγει και δεν το θέλω αυτό. Πλάθω μικρά και οβάλ, τοποθετώ σε λαδόκολλα με λίγη απόσταση μεταξύ τους. Τα τρυπάω με μικρό πιρουνάκι για να πάρουν το χαρακτηριστικό σχήμα τους. Τα ψήνω στους 180 βαθμούς στον αέρα στην μεσαία σχάρα για περίπου 20 λεπτά. Τα αφήνω να κρυώσουν.

Ετοιμάζω το σιρόπι βάζοντας όλα τα υλικά μαζί να πάρουν βράση. Μόλις πάρουν μερικές βράσεις και δέσει το σιρόπι, αφαιρώ από τη φωτιά και αφήνω λίγο- δεν θέλω να είναι καυτό μα χλιαρό. 

Τώρα σχετικά με το σιρόπιασμα. Αν σας αρέσουν τα μελομακάρονα να είναι τραγανά τότε θα πρέπει να τα βυθίζετε στο σιρόπι με μια κουτάλα και να τα ακουμπάτε σε μια σχάρα, ώστε να μην "κάθετε" πάνω στο μελομακάρονο το επιπλέον σιρόπι. (Φυσικά τη σχάρα την τοποθετώ πάνω από ένα ταψί) Εάν όμως θέλετε να μελομακάρονα σας μαλακά και απόλυτα σιροπιασμένα- όπως εγώ- τότε έτσι όπως είναι στο ταψί με την λαδόκολλα περιχύνω σιγά σιγά πάνω από κάθε τεμάχιο το σιρόπι και αφήνω να "πιουν" το επιπλέον σιρόπι. (το πίνουν σχεδόν αμέσως!) 

Τέλος στο στήσιμο της πιατέλας, τοποθετώ τα μελομακάρονα, με ένα πινέλο αλείφω με λίγο μέλι και πασπαλίζω με την καρυδόψιχα. 

Καλή Επιτυχία! 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς

* Στις φωτογραφίες έχω κάνει μέγεθος "μπουκίτσες", περίπου όσο ένα καρύδι πριν ψηθούν. Σε αυτό το μέγεθος βγαίνουν πάνω από 100 τμχ.