Ένας καταπληκτικός πατέρας...

Λένε πως παντρεύεσαι τον άντρα που θες να γίνει πατέρας των παιδιών σου. 

Συμφωνώ απόλυτα. (άλλωστε ποια είμαι εγώ να διαφωνήσω με την επιστήμη;) 

Αυτό όμως έχει- στα δικά μου τα μάτια- και άλλες προεκτάσεις. Φυσικά και παντρεύεσαι τον άντρα που θες να γίνει πατέρας των παιδιών σου. Αυτό όμως σημαίνει ευθύς εξαρχής πως σου ξύπνησε το ένστικτο της μητρότητας. Άρα αυτό σημαίνει πως περνάς καλά μαζί του, σου διευκολύνει τη ζωή και σε κάνει να γελάς. (διότι το γέλιο είναι το καλύτερο αφροδισιακό) Συνεπώς αυτό σημαίνει πως έχετε ερωτευτεί και πιθανότατα έχεις βρει το άλλο σου μισό. 

Μόνο που εγώ δεν βρήκα το άλλο μου μισό. Βρήκα το άλλο μου εγώ. (αυτό που γουργουρίζει). Δηλαδή ακόμα καλύτερα. Και ήξερα όχι μόνο πως θέλω να είναι ο πατέρας των παιδιών μου, αλλά και πως  θα είναι ένας καταπληκτικός πατέρας. 

Το ήξερα από τα πρώτα κιόλας ραντεβού βλέποντας πόσο περιποιητικός, σεβαστικός και τρυφερός ήταν απέναντί μου. Το διαπίστωσα ακόμα περισσότερο όταν παρά τα διάφορα σκαμπανεβάσματα που πέρασε η σχέση μας- αφού δεν ήμασταν παρά παιδιά όταν σμίξαμε- αυτός δεν το έβαζε κάτω και συνέχισε να με αγαπάει και να με στηρίζει άνευ όρων. 

Και όταν πλέον φτάσαμε να περάσουμε τις πραγματικές φουρτούνες της κοινής μας ζωής και ο Παναγιώτης στεκόταν και πάλι βράχος, φράγμα πανύψηλο να σπάνε πάνω του τα κύματα, όταν αγάπησε τα δυο μας παιδιά που χάσαμε με όλη του τη ψυχή ακόμα και αν δεν τα γνώρισε και με στήριξε για να μην πέσω ακόμα και αν ο ίδιος μετά βίας στεκόταν στα πόδια του, τότε το ήξερα πλέον με βεβαιότητα. 

Και τώρα, που τον έκανα επιτέλους πατέρα και στην πράξη, απλά τον παρακολουθώ να είναι αυτός  που πάντα γνώριζα ότι θα είναι και κάτι ακόμα παραπάνω. Τον παρακολουθώ να μεγαλώνει τον γιο του με αφοσίωση, αγάπη και προστατευτικότητα. Τον παρακολουθώ να ωριμάζει ακόμα περισσότερο και να γίνεται ακόμα πιο όμορφος άνθρωπος από ότι ήδη είναι. 

Μπορεί να μην ξέρω που θα καταλήξουμε σαν ζευγάρι, (καλέ ψέματα, ξέρω πολύ καλά, θα γεράσουμε μαζί, ευτυχισμένοι και πολύ πολύ ερωτευμένοι!), ξέρω όμως καλά πως καλύτερο πατέρα για τα παιδιά μου δεν θα μπορούσα να έχω επιλέξει. Και ευχαριστώ τον Θεό που τον έστειλε στο δρόμο μου και τον έκανε να αγαπήσει εμένα- την γκρινιάρα, τελειομανή και κομματάκι υπερβολική-  Γιάννα. 

Χρόνια σου πολλά μπαμπά του Δημήτρη- Γεράσιμου. Σε αγαπάμε από τα βάθη της καρδιάς μας. Για την ακρίβεια σε λατρεύουμε.