Εγώ και οι "αμερικανιές" μου...

Οι φίλες μου με λένε "αμερικανάκι" και με κοροϊδεύουν.  

Το αποδέχομαι. Ως παιδί μεταναστών η νοοτροπία μου είναι αρκετά ξενική. 

Λατρεύω τα ήθη και τα έθιμα της Ελλάδας και τα τηρώ ευλαβικά. Ακόμα και αν κάτι δεν είναι από τα μέρη που κατάγομαι- αν μου αρέσει- θα το υιοθετήσω. 

Το ίδιο ακριβώς κάνω λοιπόν και με τα ξένα εθιμοτυπικά. 

Στο σχολείο ήμουν η μόνη στη τάξη μου που διοργάνωνα pajamas parties, ( ή αλλιώς sleepovers όπως λατρεύω να τα λέω). Ατελείωτες συζητήσεις, πίτσες και πάλι πίτσες, ξενύχτι μέχρι το πρωί, 7 με 8 κορίτσια να αποκοιμιούνται η μια πάνω στην άλλη σε ένα δωματιάκι 2 επί 3!

Μεγαλώνοντας καθιέρωσα τα mexican nights όπου μαγείρευα υπέροχη μεξικάνικη κουζίνα και πίναμε sangria και margaritas μέχρι το πρωί. (μεγάλες στιγμές με τα φλαμπέ να κινδυνεύουν να μου λιώσουν τον απορροφητήρα!) Για να μην αναφερθώ στα BBQ days που απλά αγαπώ- ως παντρεμένη πλέον!

Όταν η αδελφή μου παντρεύτηκε, διοργάνωσα  bridal shower, το ίδιο και στη κουνιάδα μου, και ήταν απόλυτα αναμενόμενο να μου διοργανώσει με τη σειρά της η αδελφή μου baby shower όταν κόντευα να γεννήσω τον Δημήτρη-Γεράσιμο. Μάλιστα η μητέρα μου,  μου έχει πει πως στο εξωτερικό συνηθίζουν να διοργανώνουν πριν το γάμο και τα λεγόμενα kitchen tea όπου όλες οι φίλες της νύφης μαζεύονται για τσάι και κάνουν δώρα στη μέλλουσα νοικοκυρά μόνο κουζινικά!! Τέλειο; 

Μην σοκάρεστε λοιπόν που κάνω το πάρτι του μικρού τόσο μεγάλο θέμα- έτσι έχω μεγαλώσει και έτσι μου αρέσει! (έ μαααα! Πάλι εσείς θα τα ακούσετε και ας μην φταίτε!!) Το διαπίστωσα περίτρανα τις προάλλες που έψαχνα μια συγκεκριμένη φωτογραφία για να φτιάξω το δώρο  για τη γιορτή του πατέρα.  Ψαχουλεύοντας λοιπόν έπεσα πάνω σε φωτογραφίες από τα παιδικά μου πάρτι!! Και όλα στο μυαλό μου βρήκαν την εξήγηση τους! Τότε φυσικά δεν υπήρχε το διαδίκτυο- είπαμε δεν είμαστε πιτσιρίκες- έτσι η μητέρα μου είχε ένα βιβλίο της Βέφας Αλεξιάδου, "Πρόσκληση σε παιδικό πάρτι" 

Κάθε χρόνο λοιπόν μου έλεγε να το ξεφυλλίσω και να διαλέξω ποιο θέμα μου άρεσε ώστε να μου το κάνει. Τι χαρά έπαιρνα... Πόσο μου άρεσε να χαζεύω με τις ώρες μέχρι να αποφασίσω.... Εντελώς ενδεικτικά μερικές επιλογές μου...

Και όπως διαπιστώνετε πιστεύω μια χαρά τα κατάφερνε η μανούλα μου και όλα με τα χεράκια της!! Και στις δυο περιπτώσεις που επέλεξα έχει φτιάξει της τούρτες αλλα και τον μπουφέ ανάλογα με το θέμα που είχα διαλέξει.... (α, και δεν θέλω σχόλια για το ensemble μου, μην ξεχνάτε- δεκαετία του '80 ήταν!! χεχε)

Μετά λοιπόν από αυτή την απρόσμενη βόλτα down memory lane, καταλαβαίνω απόλυτα για ποιο λόγο δίνω τόση βάση να διοργανώσω ένα σπέσιαλ πρώτο γενέθλιο πάρτι του μικρού.  Όχι μόνο αυτά τα βιώματα έχω, αλλά τα ασπάζομαι θερμά και σκοπεύω να το κάνω για όσο ακόμα θα αντέχω... 

Πυρετώδης λοιπόν οι προετοιμασίες όπως θα φαντάζεστε, μόλις 18 και σήμερα μέχρι τη μεγάλη μέρα...