"Μερικές φορές κλαίω" Το απόλυτα αληθινό γράμμα μιας μαμάς προς το μωρό της...

Το κείμενο αυτό το είδα μόλις τώρα στο mama365 και είναι προσωπική ανάρτηση της μαμάς και μπλόγκερ Annie Reneau. 

Το αναρτώ και στο προσωπικό μου ιστολόγιο διότι είναι ένα τόσο υπέροχο κείμενο που μιλάει στην καρδιά κάθε μητέρας. Θέλω λοιπόν να υπάρχει εδώ μέσα γιατί θέλω το δικό μου μωρό- το μαιμουδάκι μου- αν ποτέ το διαβάσει να ξέρει πως ναι- και εγώ μερικές φορές κλαίω και για τους ίδιους ακριβώς λόγους. 

"Μερικές φορές κλαίω για εσένα, μικρό μου.

Μερικές φορές κλαίω, γιατί ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος και εσύ τόσο μικροσκοπικό και ανησυχώ -Θεέ μου, πόσο ανησυχώ!- που είσαι ένα τόσο μικρό πλασματάκι, σε έναν τόσο μεγάλο κόσμο.

Μερικές φορές κλαίω γιατί η αγάπη μου για εσένα είναι τόσο μεγάλη και η καρδιά μου τόσο μικρή που νομίζω -με έναν περίεργο τρόπο- ότι θα σπάσει!

Μερικές φορές κλαίω γιατί η ομορφιά σου με συγκλονίζει.

Μερικές φορές κλαίω γιατί συγκλονίζομαι από το πόσο πολύτιμο είσαι για εμένα.

Μερικές φορές κλαίω γιατί στην προσπάθειά μου να σε αποκτήσω, έχασα ένα μέρος του εαυτού μου, και παρόλο που δεν θα το άλλαζα με τίποτα ακόμα κι αν μπορούσα, μερικές φορές μου λείπει πολύ ο παλιός μου εαυτός.

Μερικές φορές κλαίω γιατί το δέρμα σου είναι τόσο απαλό, τα μάτια σου τόσο λαμπερά, και η ψυχή σου είναι τόσο φρέσκια, η καρδιά σου τόσο ανοιχτή, και λυπάμαι. Λυπάμαι που η αθωότητά σου θα θρυμματιστεί από εμπειρίες σκληρές αλλά απαραίτητες, γιατί όσο κι αν σε βλέπω σαν άγγελο είσαι τόσο άνθρωπος όσο είμαστε όλοι μας.

Μερικές φορές κλαίω γιατί συχνά χρειάζεσαι βοήθεια με τρόπους που εγώ δεν μπορώ να στην προσφέρω, και το να μη μπορεί ένας γονιός να βοηθήσει το παιδί του -κατάλαβα τώρα- είναι τρομακτικό!

Μερικές φορές κλαίω γιατί ως μαμά δεν έχω άλλη επιλογή από το να φέρομαι πλέον σοβαρά και υπεύθυνα κάθε μέρα και το «να μην έχεις άλλη επιλογή» και να «φέρεσαι σοβαρά και υπεύθυνα» μερικές φορές είναι πολύ άβολο!

Μερικές φορές κλαίω γιατί είμαι τόσο απίστευτα κουρασμένη -όχι νυσταγμένη, κουρασμένη- που δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Μερικές φορές κλαίω γιατί ακούω τον Θεό στο γέλιο σου.

Μερικές φορές κλαίω γιατί η ύπαρξή σου φέρνει τόσο μεγάλη ευτυχία που ούτε τα χαμόγελα ούτε τα γέλια μπορούν να την φτάσουν.

Μερικές φορές κλαίω γιατί η ευλογία είναι τόσο μεγάλη και εγώ τόσο μικρή και όλο αυτό το κύμα που με πλημμυρίζει απλά πρέπει να βγει από κάπου.

Μερικές φορές κλαίω γιατί όλα αυτά -η αγάπη, η αγωνία, η λύπη, η ομορφιά, το ξέσπασμα, η υπευθυνότητα, η ευλογία- είναι πολλά, πάρα πολλά για να αντέξει κανείς.

Έτσι, μερικές φορές κλαίω για εσένα. Και για εμένα. Και για αυτόν τον μεγάλο κόσμο. Και για χίλιους άλλους τρομερούς, υπέροχους, απεγνωσμένους, όμορφους λόγους που δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις μέχρι να γίνεις κι εσύ γονιός.

Μερικές φορές κλαίω για εσένα, μικρό μου. Μεγάλα, καθαρτικά δάκρυα."

Ένα κείμενο της Annie Reneau