Φτιάξτε σπανακόπιτα με δικό σας φύλλο... δεν είναι τόσο δύσκολο!

Κι όμως δεν είναι! Θέληση να έχετε και θετική διάθεση! Και η γεύση δεν συγκρίνεται! Η συνταγή είναι εμπνευσμένη από την σπανακόπιτα της γιαγιάς μου- λατρεμένη γεύση των παιδικών μου χρόνων- ενώ τα tips που με βοήθησαν στο να φτιάχνω τελικά απίστευτη σπανακόπιτα, της πεθεράς μου!

Υλικά για το φύλλο: (για ένα αρκετά μεγάλο ταψί) 

1 κιλό αλεύρι για όλες της χρήσεις

11/2 κούπα νερό

1/2 κούπα ελαιόλαδο

1 κουταλιά της σούπας ξύδι

1 κουταλάκι αλάτι 

Για τη γέμιση: 

21/2 κιλά σπανάκι καθαρισμένο και πλυμένο 

ένα γενναίο ματσάκι μυρώνια, καυκαλήθρες και ότι άλλα αρωματικά χόρτα βρείτε 

4-5 κρεμμυδάκια φρέσκα καθαρισμένα και πλυμένα

2 πράσα καθαρισμένα και πλυμένα (μόνο το άσπρο τμήμα τους)

μισό ματσάκι άνηθο πλυμένο και ψιλοκομμένο 

αλάτι/πιπέρι

1 κούπα ρυζάκι

λάδι για το άλειμμα των φύλλων και αλεύρι για το άνοιγμα των φύλλων

Εκτέλεση:

Προθερμαίνω τον φούρνο στους 180-200 βαθμούς. 

Σε μια λεκάνη ρίχνω το αλεύρι, κάνω μια μικρή λακκούβα στη μέση και προσθέτω το νερό, το λάδι, το ξύδι, το αλάτι και ζυμώνω μέχρι να γίνει μαι ζύμη όχι πολύ σφιχτή. Αν χρειαστεί προσθέτω λίγο νερό ακόμα. Εναλλακτικά, βάζω τα υλικά στο μίξερ με το εξάρτημα για ζύμωμα και ζυμώνω για λίγα λεπτά σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι η ζύμη να ξεκολλήσει από τα τοιχώματα και να είναι μια μάζα στον γάντζο του μίξερ. Σκεπάζω με πετσέτα και αφήνω μέχρι να ετοιμάσω τη γέμιση. 

Κόβω, όχι πολύ λεπτά, το σπανάκι, τα μυρώνια, τις καυκαλίθρες, τα κρεμμυδάκια, και το πράσο και τα τοποθετώ και αυτά σε μια λεκάνη. Προσθέτω το ψιλοκομμένο άνηθο, το πιπέρι και το ρυζάκι. Το αλάτι το αφήνω για τη στιγμή πριν τοποθετήσω τη γέμιση στο ταψί, αλλιώς μέχρι να ανοίξω τα πρώτα φύλλα, θα μου βγάλει το αλάτι τα υγρά από τα χόρτα και δεν το θέλω. 

Επιστρέφω στο ζυμάρι μου. Κόβω τη ζύμη σε 4 μέρη, τα δυο μεγαλύτερα και τα δυο μικρότερα και φτιάχνω τέσσερα μπαλάκια. Τα δυο μεγαλύτερα θα τα χρησιμοποιήσω για τα κάτω φύλλα. Ρίχνω λίγο αλεύρι στην επιφάνεια που θα ανοίξω το φύλλο και με αργές κινήσεις ανοίγω το φύλλο, προσθέτοντας κάθε τόσο αλεύρι και αλλάζοντας πλευρά στο ζυμάρι μας όσο πιο συχνά γίνεται- τουλάχιστον στην αρχή για να πάρει πιο σωστό κυκλικό σχήμα. (στο μεταξύ τα υπόλοιπα μπαλάκια να είναι σκεπασμένα με τη πετσέτα μην "στεγνώσουν")

Το μυστικό είναι... να μην τρελαίνεστε αν δεν είναι ολοστρόγγυλο ή ομοιόμορφο ή ακόμα και αν τρυπήσει λιγάκι. ("μπαλώνεται" πανεύκολα!)Το θέμα είναι να καλύπτει το ταψί- τα δυο κάτω πρέπει να υπολογίσουμε να είναι αρκετά μεγάλα ώστε να καλύψουν τα τοιχώματα του ταψιού και να περισσέψει και λίγο για να σκεπάσουμε στις άκρες. Μόνο αυτό είναι το μυστικό!

Καλύπτω λοιπόν το ταψί με τα δυο κάτω φύλλα τα οποία αλείφω και με λάδι και προσθέτω την γέμιση- αφού βάλω και το αλάτι! (μην ξεχάσετε το αλάτι!) Ανοίγω και τα άλλα δυο φύλλα με τον ίδιο τρόπο, καλύπτω, γυρίζω και τη ζύμη που περίσσεψε και "σφραγίζω" καλά την σπανακόπιτα, λαδώνω και χαράσσω τα κομμάτια. Ψήνω στους 180 βαθμούς στον αέρα για περίπου 40 με 45 λεπτά. 

Όταν βγει από το φούρνο, πασπαλίζω με λίγο νεράκι, σκεπάζω με μια πετσέτα και αφήνω να ξεκουραστεί πριν την σερβίρω! (αν αντέξετε να περιμένετε!!) 

Τώρα τα tips μας φυσικά! 

• Δεν παραγεμίζω τη πίτα με γέμιση όσο και αν μπαίνω στον πειρασμό. Η κλασσική παραδοσιακή πίτα επιτάσσει να είναι λεπτή! Υπολογίστε πως τα χορταρικά θα μειωθούν στο μισό σε όγκο μόλις ψηθούν- εγώ βάζω περίπου 31/2 δάχτυλα γέμιση. 
• Αν σας περισσέψει γέμιση φτιάξτε ωραιότατο σπανακόρυζο ή και μια άκρως χωριάτικη φασολάδα! (ναι, ναι με χορταρικά! Απλά θεϊκή!) 
• Ότι ζύμη μας περισσέψει δεν την πετάμε, την φυλάμε σε διάφανη μεμβράνη στο ψυγείο και φτιάχνουμε την επομένη ωραιότατα και νοστιμότατα τηγανόψωμα, είτε με ζάχαρη, είτε με μέλι και κανέλα! 
• Δεν τσιγκουνευόμαστε το λάδι, η πίτα "διψάει" και θέλει το λαδάκι της. Μην το φοβάστε. 
• Εάν δεν σας αρέσει το ρύζι μπορείτε να βάλετε λίγο σιμιγδάλι ή φρυγανιά τριμμένη, κάτι θέλει ωστόσο για να πιει τα νερά που θα βγάλουν τα χόρτα. Κάποιες νοικοκυρές τα τσιγαρίζουν από πριν για να αποφύγουν αυτή τη διαδικασία. 
• Εγώ δεν βάζω φέτα μιας και ο Παναγιώτης δεν την τρώει και μου αρέσει πλέον περισσότερο σκέτη, ωστόσο μπορείτε φυσικά αν θέλετε να βάλετε τρίμματα φέτας- θα χρειαστείτε περίπου μισό κιλό- προσέξτε το αλάτι όμως αν βάλετε φέτα. 
• Ο ιδανικός πλάστης είναι ο λεπτός και μακρύς. Μπορείτε και με τον κλασσικό εγώ όμως θα προτιμούσα ακόμα και ένα καθαρό καινούργιο σκουπόξυλο, (ναι- ναι!), πιο καλά και εύκολα θα το ανοίξετε το φύλλο έτσι. 
• Για να μεταφέρω το φύλλο στο ταψί, πασπαλίζω με αλεύρι και αρχίζω και τυλίγω όλο το φύλλο στον πλάστη από την άκρη. Μόλις είμαι πάνω από το ταψί, με την βοήθεια του πλάστη, αρχίζω και ξετυλίγω. 

Σίγουρα δεν είναι τοοόσο εύκολο όσο να αγοράζεις έτοιμο φύλλο, μα πιστέψτε με. Η γεύση δεν συγκρίνεται. Και άπαξ και φάτε το δικό σας φύλλο και δείτε πόσο πιο νόστιμο, οικονομικό και τελικά σχετικά εύκολο είναι, δεν θα αγοράσετε φύλλο ποτέ ξανά! 

Καλή επιτυχία! 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς