Λατρεμένες jacket potatoes.

Η μαγειρική μου άρεσε από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου. Για την ακρίβεια δεν μου άρεσε απλά, την λάτρευα.

Ίσως επειδή μεγάλωσα ουσιαστικά μέσα σε ένα εστιατόριο. Ίσως  επειδή σχεδόν όλη μέρα έβλεπα τους γονείς μου πάνω από κατσαρόλες. Ίσως απλά το είχα μέσα μου. 

Και ενώ μάθαινα να λειτουργώ μέσα σε μια κουζίνα από πολύ μικρή, μου πήρε δώρο και η μητέρα μου όταν ήμουν εννιά το πρώτο μου βιβλίο μαγειρικής... (για την ακρίβεια ήταν δώρο και για την Φωφώ μα είναι πασίγνωστο πως η δούλα και κυρά είμαι εγώ, χιχι) 
Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια σχέση παθιασμένη αφού ο νέος μου τσελεμεντές έλιωσε στα χέρια μου και εγώ έλιωνα μέσα σε κατσαρολικά και συνταγές...

Πάντα φυσικά με ασφάλεια- όπως όμορφα διατυπώνει η δική μας Χρύσα Παραδείση- αλλά και όπως  είχα ήδη μάθει από πολύ πολύ μικρή.... 

Θυμάμαι πάρα πολύ καλά ποια ήταν η πρώτη συνταγή που εξετέλεσα από αυτό το βιβλίο. Θυμάμαι ότι πέτυχε πολύ και από τότε λάτρεψα τις γεμιστές πατάτες φούρνου. Μην ξεχνάτε πως ήμουν μόλις 9! 

Το είχα λοιπόν φυλάξει όπως και πολλά άλλα για να το δώσω και εγώ με τη σειρά μου στη κόρη μου. Κόρη δεν έχω ακόμη, όμως σήμερα θυμήθηκα αυτό το ξεχωριστό δώρο και τον αντίκτυπο που είχε στο χαρακτήρα μου. 

Αργότερα έμαθα πως τέτοιου τύπου πατάτες είναι οι λεγόμενες jacket potatoes- φημισμένο φαγητό στο εξωτερικό- και μπορείς να τις γεμίσεις με ότι μα ότι τραβάει η όρεξη σου... (πραγματικά όμως) 

Η βασική εκτέλεση είναι η ίδια πάντα. Πλένεις καλά τις πατάτες σου, τις τρυπάς και τις ψήνεις ολόκληρες στο φούρνο μέχρι να τρυπιούνται εύκολα με ένα πιρούνι. (εγώ το δοκιμάζω με μαχαίρι γιατί καμιά φορά μπορεί να κρατάει στη μέση) Προσωπικά δεν μου αρέσει να τις τυλίγω με αλουμινόχαρτο γιατί ζαρώνουν και γίνονται σαν βραστές. Αφού κρυώσουν λίγο τις κόβεις στη μέση, αδειάζεις τη ψίχα σε ένα μπολ και την ανακατεύεις με τα υλικά της επιλογής σου. Γεμίζεις και πάλι τις πατάτες σου και τις ψήνεις ακόμη μια φορά για όσο χρειάζεται ανάλογα τα υλικά που έχεις επιλέξει. 

Η δική  μας αγαπημένη εκδοχή  είναι η εξής: Τυριά διάφορα τριμμένα (κασέρι, gouda, cheddar), πάριζα σε κυβάκια, γεμίζουμε την μισή πατάτα με αυτά, (χωρίς όμως καθόλου από τη ψίχα της), σπάμε ένα αυγό ολόκληρο μέσα στη πατάτα και καλύπτουμε με λίγη ακόμη γέμιση. Ψήνουμε ίσα μέχρι να έχουμε ένα μελάτο αυγό... Δεν μπορώ να σας το περιγράψω, ο Παναγιώτης τρελαίνεται. Ειδικά για βραδινό είναι ότι πρέπει και δεν χρειάζεται να σκάτε, το μεσημέρι καθώς μαγειρεύετε , πετάξτε στο φούρνο και μερικές πατάτες. Το βράδυ θα τις έχετε έτοιμες για γέμιση και φαγητό στο πιάτο το πολύ σε ένα τεταρτάκι... (Η ιδέα αυτής της εκδοχής είναι του Άκη Πετρετζίκη- όσο όμως και να ψάχνω δεν βρίσκω το link  να σας το δώσω... Είναι ευκολάκι ωστόσο...)

Αυτή λοιπόν η σημερινή μου ανάμνηση αποτέλεσε την αφορμή να αρχίσω να κοινοποιώ και κάποιες αγαπημένες, δοκιμασμένες πάντα, συνταγές. Την επόμενη φορά ελπίζω και με συνοδευτική φωτογραφία...Τονίζω. Δεν είμαι επαγγελματίας μαγείρισσα, είμαι μια απλή ταπεινή μανούλα και νοικοκυρά που δεν την πειράζει να μοιραστεί κάποιες οικίες γεύσεις και αναμνήσεις...

Καλή επιτυχία και καλή όρεξη....!!!!