Όταν ήμουν μικρή σχεδίαζα σχεδόν 2 βδομάδες πριν τι δώρο θα κάνω στην μαμά μου στη γιορτή της μητέρας. Έπρεπε να είναι οπωσδήποτε χειροποίητο και μοναδικό...
Το αγαπημένο μου δώρο όλων των εποχών ήταν ένα stand για τα κοσμήματα της το οποίο είχαμε φτιάξει μαζί με τον πατέρα μου από κλαδιά δέντρων.
Πάντα, μα πάντα όμως, σηκωνόμουν πρωί πρωί και έφτιαχνα σπέσιαλ πρωινό (είτε κέικ, είτε κουλουράκια πορτοκαλιού- ναι, ναι μόνη μου!!) και το πήγαινα στο κρεβάτι με δίσκο...
Φέτος λοιπόν, που δεν είμαι ούτε 8 χρονών αλλά ούτε 23 που δεν με ένοιαζε τίποτα, ούτε όμως και έγκυος να μην μπορώ να κουνήσω και που για πρώτη φορά συνειδητοποιώ τη πλήρη έννοια αυτής της γιορτής όντας μανούλα πλέον και ίδια, αποφάσισα να ξεκουράσω την μητέρα μου και τη πεθερά μου, κάνοντας τους το τραπέζι. Τις κάλεσα λοιπόν για καφεδάκι και bbq. (μιας και ο Παναγιώτης αποφάσισε να ξεκουράσει εμένα, αναλαμβάνοντας αυτός να ψήσει στα κάρβουνα).
Ο καιρός ήταν πολύ γλυκός- ακόμα και για τον Δημήτρη- οπότε από πολύ νωρίς, πριν ακόμα φτάσουν οι γονείς μας, είχαμε βγει στο μπαλκόνι και ήπιαμε το πρώτο καφεδάκι της ημέρας, γελάσαμε με τα κατορθώματα του μικρού, βρήκαμε χρόνο να πούμε τα νέα μας και εγώ που για πρώτη φορά γιόρταζα, γέμισα τη ψυχή μου με εικόνες, χρώματα και ευγνωμοσύνη που το όνειρο μου για την αρχή μιας οικογένειας επιτέλους πραγματοποιήθηκε.
Και κάπως έτσι βρεθήκαμε οι 7 μας, (αφού φυσικά κοντά στο βασιλικό ποτίστηκε και η γλάστρα και ήρθαν και οι πατεράδες μας!), να απολαμβάνουμε ένα- σπάνιο για την οικογένεια μας- ολιγάριθμο τραπέζι... Στο μεταξύ, το δωράκι μας ήταν πολύ απλό- δυο κούπες καφέ- διαφορετικές ανάλογα με τη προσωπικότητα της κάθε μαμάς, στολισμένες με ένα λουλούδι, (που έκλεψα από το κήπο της μαμάς!) και μια κάρτα χειροποίητη μιας και στο σπίτι μου πάντα υπάρχουν υλικά χειροτεχνίας....
Παρόλο που κουράστηκα αρκετά, δεν το κρύβω, (τα τραπεζώματα με ένα μωρό παιδί δεν είναι το ίδιο εύκολα όσο παλιά, ακόμα και αν έχεις βολικό παιδί και λίγα άτομα καλεσμένους) πέρασα πολύ όμορφα και ελπίζω το ίδιο και για τις μανούλες μας....
Εμένα, εκείνος ο πρωινός καφές στο μπαλκόνι μόνο τα τρια μας, η γλαστρούλα που μου "έκανε δώρο το μαιμουδάκι" και τα ναζάκια του όλη μέρα, έκαναν τη πρώτη γιορτή της μητέρας που γιόρτασα, απόλυτα ξεχωριστή και φυσικά ανυπομονώ για την επόμενη...!
Το αγαπημένο μου δώρο όλων των εποχών ήταν ένα stand για τα κοσμήματα της το οποίο είχαμε φτιάξει μαζί με τον πατέρα μου από κλαδιά δέντρων.
Πάντα, μα πάντα όμως, σηκωνόμουν πρωί πρωί και έφτιαχνα σπέσιαλ πρωινό (είτε κέικ, είτε κουλουράκια πορτοκαλιού- ναι, ναι μόνη μου!!) και το πήγαινα στο κρεβάτι με δίσκο...
Φέτος λοιπόν, που δεν είμαι ούτε 8 χρονών αλλά ούτε 23 που δεν με ένοιαζε τίποτα, ούτε όμως και έγκυος να μην μπορώ να κουνήσω και που για πρώτη φορά συνειδητοποιώ τη πλήρη έννοια αυτής της γιορτής όντας μανούλα πλέον και ίδια, αποφάσισα να ξεκουράσω την μητέρα μου και τη πεθερά μου, κάνοντας τους το τραπέζι. Τις κάλεσα λοιπόν για καφεδάκι και bbq. (μιας και ο Παναγιώτης αποφάσισε να ξεκουράσει εμένα, αναλαμβάνοντας αυτός να ψήσει στα κάρβουνα).
Ο καιρός ήταν πολύ γλυκός- ακόμα και για τον Δημήτρη- οπότε από πολύ νωρίς, πριν ακόμα φτάσουν οι γονείς μας, είχαμε βγει στο μπαλκόνι και ήπιαμε το πρώτο καφεδάκι της ημέρας, γελάσαμε με τα κατορθώματα του μικρού, βρήκαμε χρόνο να πούμε τα νέα μας και εγώ που για πρώτη φορά γιόρταζα, γέμισα τη ψυχή μου με εικόνες, χρώματα και ευγνωμοσύνη που το όνειρο μου για την αρχή μιας οικογένειας επιτέλους πραγματοποιήθηκε.
Και κάπως έτσι βρεθήκαμε οι 7 μας, (αφού φυσικά κοντά στο βασιλικό ποτίστηκε και η γλάστρα και ήρθαν και οι πατεράδες μας!), να απολαμβάνουμε ένα- σπάνιο για την οικογένεια μας- ολιγάριθμο τραπέζι... Στο μεταξύ, το δωράκι μας ήταν πολύ απλό- δυο κούπες καφέ- διαφορετικές ανάλογα με τη προσωπικότητα της κάθε μαμάς, στολισμένες με ένα λουλούδι, (που έκλεψα από το κήπο της μαμάς!) και μια κάρτα χειροποίητη μιας και στο σπίτι μου πάντα υπάρχουν υλικά χειροτεχνίας....
Παρόλο που κουράστηκα αρκετά, δεν το κρύβω, (τα τραπεζώματα με ένα μωρό παιδί δεν είναι το ίδιο εύκολα όσο παλιά, ακόμα και αν έχεις βολικό παιδί και λίγα άτομα καλεσμένους) πέρασα πολύ όμορφα και ελπίζω το ίδιο και για τις μανούλες μας....
Εμένα, εκείνος ο πρωινός καφές στο μπαλκόνι μόνο τα τρια μας, η γλαστρούλα που μου "έκανε δώρο το μαιμουδάκι" και τα ναζάκια του όλη μέρα, έκαναν τη πρώτη γιορτή της μητέρας που γιόρτασα, απόλυτα ξεχωριστή και φυσικά ανυπομονώ για την επόμενη...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου