Να θυμηθώ να μην ξεχάσω...

Σήμερα έπεσα πάνω σε αυτή τη εικόνα.... 

...και για μια στιγμή σταμάτησε η καρδιά μου... γιατί θυμήθηκα... 

Θυμήθηκα τη στιγμή της καισαρικής... το φόβο μου μην χάσω άλλο ένα παιδί... το φόβο μην πάθω τελικά όντως κάτι και δεν προλάβω να σε δω... 

Θυμήθηκα  πως σε ένιωσα να κλωτσάς τόσο πολύ και τόσο έντονα που φοβήθηκα ακόμα περισσότερο...γιατί ένιωσα πως δεν ήθελες να σε βγάλουν... Θυμήθηκα πως από το φόβο μου λιποθύμησα....

Θυμήθηκα να ξυπνάω και να μη σε έχω στην αγκαλιά μου... Θυμήθηκα να κλαίω, να κλαίω, να κλαίω  και να παρακαλάω να σε φέρουν σε μένα....

Και μετά θυμήθηκα να σε φέρνει επιτέλους μια μαία... Θυμήθηκα το ευτυχισμένο πρόσωπο του άντρα μου.... Θυμήθηκα να σε ακουμπούν στο στήθος μου και εσύ λες και με ήξερες ήδη να σταματάς το κλάμα και να προσπαθείς να θηλάσεις.... 

Θυμήθηκα να κλαίω από ευτυχία.... 

Γιατί τελικά με ήξερες. Και σε ήξερα. Και αγαπιόμασταν από τη πρώτη στιγμή που ενωθήκαμε. Και ακόμα και αν μας "χώρισαν" ο δεσμός μας είναι άρρηκτος. Και το ξέρουμε και οι δυο. 

Να μου χαμογελάς πάντα ψυχάκι μου- για να ξέρω πάντα.....