Το μαιμουδάκι μου μεγαλώνει...
Το ξέρω πως είναι μωρό ακόμη, όμως στην ουσία, έχει αρχίσει να γίνεται παιδάκι... Η "μωρουδίλα" έχει ξεθωριάσει....
Εξερευνά πλέον το κόσμο του εντατικά, με πάθος και αφοσίωση. Έχει πλέον άποψη και την δείχνει. Αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται. Παίζει συνειδητά. Καταλαβαίνει πότε αστειεύεσαι, πότε θυμώνεις. Έχω την αίσθηση πως σιγά σιγά συνδέει το μαμά και μπαμπά με τα πρόσωπα μας. Κάνει ντροπές και τσαχπινιές.
Μεταμορφώνεται....
Μεγαλώνει...
Διαμορφώνεται...
Δεν λέω. Μου λείπουν οι πρώτοι μήνες. Δεν τους χόρτασα νιώθω. Μα πολύ φοβάμαι πως έτσι θα νιώθω για κάθε στάδιο της ζωής του..... Δεν τον προλαβαίνω και το ξέρω. Μόλις αρχίζω να τον μαθαίνω αυτός έχει ήδη αλλάξει. Και είμαι και προνομιούχα μαμά. Μαμά που δεν έχει αναγκαστεί να τον αποχωριστεί λεπτό.
Μεγάλωσε αγόρι μου όμορφο.... Αυτή είναι η φυσική ροή της ζωής. Εξερεύνησε τα πάντα. Μύρισε τα, άγγιξε τα, ζήσε το κάθε λεπτό με πάθος. Πάντα.
Και κάπου λίγο πιο πίσω, διακριτικά, θα είναι η μαμά και ο μπαμπάς. Να σε καμαρώνουν και να "φυλάνε τα νώτα" σου. Και μέσα από αυτή την εξερεύνηση να θυμούνται και αυτοί το πραγματικό νόημα της ζωής.
Το ξέρω πως είναι μωρό ακόμη, όμως στην ουσία, έχει αρχίσει να γίνεται παιδάκι... Η "μωρουδίλα" έχει ξεθωριάσει....
Εξερευνά πλέον το κόσμο του εντατικά, με πάθος και αφοσίωση. Έχει πλέον άποψη και την δείχνει. Αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται. Παίζει συνειδητά. Καταλαβαίνει πότε αστειεύεσαι, πότε θυμώνεις. Έχω την αίσθηση πως σιγά σιγά συνδέει το μαμά και μπαμπά με τα πρόσωπα μας. Κάνει ντροπές και τσαχπινιές.
Μεταμορφώνεται....
Μεγαλώνει...
Διαμορφώνεται...
Δεν λέω. Μου λείπουν οι πρώτοι μήνες. Δεν τους χόρτασα νιώθω. Μα πολύ φοβάμαι πως έτσι θα νιώθω για κάθε στάδιο της ζωής του..... Δεν τον προλαβαίνω και το ξέρω. Μόλις αρχίζω να τον μαθαίνω αυτός έχει ήδη αλλάξει. Και είμαι και προνομιούχα μαμά. Μαμά που δεν έχει αναγκαστεί να τον αποχωριστεί λεπτό.
Μεγάλωσε αγόρι μου όμορφο.... Αυτή είναι η φυσική ροή της ζωής. Εξερεύνησε τα πάντα. Μύρισε τα, άγγιξε τα, ζήσε το κάθε λεπτό με πάθος. Πάντα.
Και κάπου λίγο πιο πίσω, διακριτικά, θα είναι η μαμά και ο μπαμπάς. Να σε καμαρώνουν και να "φυλάνε τα νώτα" σου. Και μέσα από αυτή την εξερεύνηση να θυμούνται και αυτοί το πραγματικό νόημα της ζωής.
είναι υπέροχο το πώς μεγαλώνουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη με τρομάζει λίγο το πως περνάει ο καιρός νεράκι.. όπως λες κι εσύ δεν την χορταίνω την μικρή μου και κάθε μέρα φαίνεται και διαφορετική!
Όπως τα λες είναι Μάρθα μου!!
ΔιαγραφήΤωρα ομως θα αρχίσουν τα ωραία. Τα πρωτα λόγια ,τα πρωτα φιλιά, οι πρώτες αταξίες. Κρατα ''ημερολόγιο'' και πάλι γιατι χανονται και αυτες οι στιγμες συντομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω και πολύυυ καθυστερημένα σε ευχαριστώ για την συμβουλή που φυσικά τηρώ! Και πράγματι βγήκες αληθινή... κάθε μετά και καλύτερο!!
ΔιαγραφήΤο νιώθω αυτό με τα ξαδέρφια μου, τα μεγάλωσα από μωράκια και τώρα που πηγαίνουν σχολείο με πιάνει μια μελαγχολία που γίνονται άντρες σιγά σιγά, δεν πολυθέλουν αγκαλιές, δεν μας έχουν τόση ανάγκη... Πόσο θέλω ένα μωράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ που συμμετείχες στο πάρτυ μου!
Αθηνά από το Craftaholic
Αθηνά μου, έστω και με πάααααρα πολύ καθυστέρηση θέλω να σου ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να αποκτήσείς σύντομα το μωράκι που θες... <3 Σε φιλώ γλυκά, γλυκά!
ΔιαγραφήΝαι, Γιάννα μου, πάντα θα αισθανόμαστε ότι δεν χορτάσαμε το μεγάλωμά τους... γιατί απλά δεν χορταίνεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είστε πάντα καλά και να τον χαίρεστε!
την αγάπη μου,
Αλεξία
Γιάννα μου, πάντα θα αισθανόμαστε ότι δεν χορτάσαμε το μεγάλωμά τους... γιατί απλά δεν χορταίνεται!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλυκό κείμενο...
Να είστε πάντα καλά και να τον χαίρεστε!
την αγάπη μου,
Αλεξία
Έτσι είναι Αλεξία μου!! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!! <3 <3
ΔιαγραφήΤώρα πια ξέρω κι εγώ πως το κάθε δευτερόλεπτο είναι μοναδικό. Να τον χαίρεστε και να τον καμαρώνετε.
ΑπάντησηΔιαγραφή