Προσεύχομαι....

Σήμερα δεν ξέρω πως μου ήρθε και μπήκα να χαζέψω τις φωτογραφίες από τη πρώτη βδομάδα ζωής του μικρού... 

Και μελαγχόλησα... 

Μελαγχόλησα γιατί μου φαίνεται σαν χθες που γέννησα αλλά ταυτόχρονα πολύ παραπάνω από 9 μήνες... Μελαγχόλησα γιατί οι στιγμές αυτές οι μοναδικές πέρασαν τόσο μα τόσο γρήγορα και ήμουν τόσο κουρασμένη και αγχωμένη που νιώθω ότι ίσως να μην "ρούφηξα" κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο... Μελαγχόλησα γιατί συνειδητοποίησα πόσο γρήγορα τρέχει ο χρόνος, πως όσο και να τρέξω δεν τον προφταίνω, πως όσο γρήγορα έφτασα εγώ από τα 5 μου χρόνια που έχω τις πρώτες μου αναμνήσεις μέχρι τα 33, άλλο τόσο γρήγορα θα μεγαλώσει και το αγοράκι μου...Μελαγχόλησα γιατί κατάλαβα για ακόμη μια φορά πως τίποτα τελικά δεν είναι στο χέρι μου.... 

Μεγαλώνεις τόσο γρήγορα ζωούλα μου.... Νομίζω πως το μόνο που έχω να κάνω είναι αυτό που μου είπε η ξαδέλφη μου η Φωτεινή: "Γι' αυτό κράτα την κάθε στιγμή φυλαχτό...Και θα δεις στο τέλος πως έχεις ζήσει όχι μια αλλά εκατό ζωές..."  Λες να πιάσει; 

Προσεύχομαι... 

https://www.facebook.com/toimerologiotismamasyiannas