Η ταπεινή μου άποψη για το θηλασμό....

Έχω παραδεχθεί στο παρελθόν- όταν ξεκίνησα αυτό το μαγικό ταξίδι θηλασμού- πως πριν το βιώσω ήμουν πολύ επικριτική απέναντι στις μητέρες που δεν θήλαζαν. Το θεωρούσα εξαιρετικά εύκολο και δεν δεχόμουν την δικαιολογία " Προσπάθησα αλλά δεν είχα γάλα" διότι από ότι διάβαζα το ποσοστό των γυναικών που δεν έχει γάλα είναι μικρό. 

Η αλήθεια όμως βρίσκεται κάπου στη μέση. Ναι, ο θηλασμός είναι μια μαγευτική εμπειρία και ότι μα ότι καλύτερο μπορείς να προσφέρεις στο παιδί σου αλλά και σε σένα. Ναι, οι περισσότερες γυναίκες έχουν γάλα. Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι που δεν μπορεί να θηλάσει μια μητέρα. Όχι δεν είναι εύκολος. Θέλει χρόνο και άπειρη υπομονή για να τα καταφέρεις  και περνάει ένα αρκετά εύλογο διάστημα μέχρις ότου γίνει εύκολη και απολαυστική διαδικασία. 

Όταν μια γυναίκα γίνεται μανούλα για πρώτη φορά, έχει τόσα μα τόσα πολλά άγχη. Καλά, καλά δεν ξέρει πως να κρατήσει αυτό το εύθραυστο πλασματάκι. Και είναι τόσο μα τόσο κουρασμένη. Το μόνο που θέλει είναι να κοιμηθεί. Η έλλειψη ύπνου μπορεί να προκαλέσει τρέλα. Εγώ,λόγω και όσων είχα περάσει, 5 μέρες που έκατσα στο νοσοκομείο κοιμήθηκα συνολικά κανά δίωρο. Και φυσικά δεν μιλάμε για ποιοτικό ύπνο. Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε για πολύ καιρό και στο σπίτι. 

Έχεις ένα μικρό ανθρωπάκι που πεινάει κάθε δυο ώρες, κάνει μια ώρα για να θηλάσει, άλλο ένα μισάωρο να ρευτεί, άρα σε μισή ώρα ξεκινάς την ίδια ακριβώς διαδικασία. Πεινάς, διψάς οικτρά, νυστάζεις, πονάς αλλά πάνω από όλα ανησυχείς να τα κάνεις όλα σωστά. 

Εγώ λόγω υπερβολικής παραγωγής γάλακτος, έπαθα το περίφημο πέτρωμα που ειλικρινά με πονούσε περισσότερο και από τη καισαρική τομή. Πονούσα τόσο πολύ που ενώ το παντοτινό μου όνειρο ήταν να θηλάσω, παρακαλούσα τους γιατρούς να μου δώσουν το χάπι για να τελειώνει αυτή η ιστορία. Ήμουν αρκετά τυχερή ώστε να πέσω σε δυο γυναίκες παιδίατρους που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να καταφέρω να θηλάσω και να φύγει το πέτρωμα. Αφότου σχόλασαν, έκατσαν δυο ώρες στο δωμάτιο κάνοντας μου μαλάξεις, δείχνοντας μου πως να θηλάζω τον μικρό και αδειάζοντας το στήθος μου από το γάλα με το νοσοκομειακό θήλαστρο. 

Έπεσα σε ανθρώπους που νοιάζονταν και γνώριζαν. Ήμουν τυχερή. 

Αυτό δεν σημαίνει πως οι μέρες που ακολούθησαν στο σπίτι ήταν εύκολες. Άλλαζα γνώμη σχετικά με το αν ήθελα να συνεχίσω το θηλασμό ειλικρινά 50 φορές τη μέρα. Ήμουν εξαντλημένη και φοβισμένη ότι το παιδί δεν τρέφεται αρκετά, βασικά ήμουν μια συνηθισμένη λεχώνα...

Στις δέκα μέρες που πήγαμε στην πρώτη μας επίσκεψη στο παιδίατρο ήμουν και πάλι έτοιμη να τα παρατήσω. Περίμενα το οκ και από το γιατρό. Και άλλη μια φορά στάθηκα τυχερή. Με παρακάλεσε να θηλάσω. Με παρακάλεσε να σταματήσω να κοιτάω το ρολόι, να ακολουθώ απλά τους ρυθμούς του μωρού. Με παρακάλεσε να κάνω υπομονή 30 με 40 μέρες και με προέτρεψε να πηγαίνω όποτε θέλω να το ζυγίζω για να μην αγχώνομαι για το βάρος του. 

Έκανα ότι μου είπε. Στρατιώτης όπως πάντα. Και πραγματικά αποζημιώθηκα. Ωστόσο, άρχισα να απολαμβάνω πραγματικά το θηλασμό και να είναι όντως η πιο φυσική και εύκολη διαδικασία μετά το τρίμηνο. Και πάλι θα το τονίσω. Και τυχερή ήμουν (δεν ταλαιπωρήθηκα τόσο όσο άλλες μανούλες)  και βρέθηκαν οι σωστοί άνθρωποι στο δρόμο μου. Είχα και την απόλυτη στήριξη του άντρα μου και του περιβάλλοντος μου. (ναι, παίζει και αυτό ρόλο) 

Πήρα λοιπόν το μάθημα μου και έπαψα να κρίνω. Γιατί λοιπόν εξακολουθώ και συναντώ τόση κριτική και τόσο μένος από τις θηλάζουσες μανούλες προς αυτές που δεν θηλάζουν; Τα όσα έχω διαβάσει σε μαμαδοομάδες και σελίδες ανάλογου ενδιαφέροντος με κάνουν να ντρέπομαι. Ναι, είναι αλήθεια. Η επίθεση υφίσταται κυρίως από τις μανούλες που θηλάζουν αναγκάζοντας τις μανούλες που δίνουν φόρμουλα να αμύνονται και να επιτίθενται. 

Είναι δυνατόν να κριθεί η αγάπη μιας μητέρας από το αν θηλάζει η όχι; Είναι δυνατόν να μετρηθεί αυτή η αγάπη και να μπει σε πλαίσια; Υπάρχει περίπτωση μια μανούλα σε αυτό το κόσμο να μην έδινε την ίδια της τη ζωή για το παιδί της; Αυτή η αγάπη δεν θα έπρεπε να μας ενώνει αντί να μας χωρίζει; 

Κάθε μητέρα έχει δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει να θηλάσει ή όχι για οποιοδήποτε λόγο χωρίς να κριθεί. Κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να νιώθει καλά με την επιλογή της. Κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να θηλάζει δημόσια αν το επιθυμεί. Κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να σταματήσει να θηλάζει όποτε αυτή ή το παιδί της το επιθυμούν. Βασικά κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να μεγαλώσει το παιδί της όπως αυτή θέλει.  Δεν νομίζετε πως θα αντιμετωπίσουμε τόσα πολλά προβλήματα και διλήμματα στην πορεία ώστε να γεμίζουμε με ενοχές από τώρα;

Φυσικά και είμαι υπέρ του θηλασμού. Θήλασα αποκλειστικά 6 μήνες και μετανιώνω που σταμάτησα. Δεν θα παραθέσω όλα την επιστημονική βιβλιογραφία υπέρ του θηλασμού γιατί επιστήμονας δεν είμαι.  Το μόνο που καταλαβαίνω εγώ είναι πως έτσι όρισε η φύση, πως να το πω; Είναι ότι πιο φυσικό μπορεί να προσφέρει μια μαμά στο παιδί της αν και εφόσον το επιθυμεί.  Και η αίσθηση; Απλά μαγική.