Μαιμουδάκι μου....
Πόσο γρήγορα μεγαλώνεις και πόσο μωράκι παραμένεις ακόμα... Γίνεται αυτό;
Όλη μέρα τρέχεις, παίζεις, χοροπηδάς, χορεύεις, μιλάς ακατάπαυστα χωρίς κανένα απολύτως νόημα, μας δωροδοκείς με αγκαλιές και φιλιά για να περάσει το δικό σου, μου παίρνεις το κουτάλι από τα χέρια- θες να φας μόνος σου- θες να κάνεις ότι κάνω, μπαίνεις στο "αυτοκίνητο" σου και γυρίζεις το τιμόνι γύρω, γύρω, πειράζεις τις ταχύτητες, πατάς τη κόρνα, "βουουμ, βουουμ, βοουμ"- προσποιείσαι πως οδηγείς...
Και έπειτα έρχεται η ώρα του ύπνου. Αυτή η ιδιαίτερη ώρα που είμαστε μόνο εσύ και εγώ. Και τότε κουρνιάζεις στην αγκαλιά μου, σαν βατραχάκι- μπρούμυτα στο στήθος μου, τα γόνατα στο στομάχι λυγισμένα, το ένα χέρι να πιάνει πάντα σφιχτά τη μπλούζα μου, και αποκοιμιέσαι.... Και τότε είσαι και πάλι μωράκι... Μπορεί πλέον να μιλάς, να χοροπηδάς, να είσαι 33 πόντους ψηλότερος και 7,5 κιλά βαρύτερος, όμως τότε είσαι ακόμα μωράκι...
Το δικό μου μωράκι...
Σε αγαπώ. Να το ξέρεις πάντα. Να το θυμάσαι πάντα. Όπως εγώ θα θυμάμαι πάντα πως Αυτό μόνο αρκεί. Αυτό το χεράκι που κρατάει σφιχτά τη μπλούζα μου....
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Όλη μέρα τρέχεις, παίζεις, χοροπηδάς, χορεύεις, μιλάς ακατάπαυστα χωρίς κανένα απολύτως νόημα, μας δωροδοκείς με αγκαλιές και φιλιά για να περάσει το δικό σου, μου παίρνεις το κουτάλι από τα χέρια- θες να φας μόνος σου- θες να κάνεις ότι κάνω, μπαίνεις στο "αυτοκίνητο" σου και γυρίζεις το τιμόνι γύρω, γύρω, πειράζεις τις ταχύτητες, πατάς τη κόρνα, "βουουμ, βουουμ, βοουμ"- προσποιείσαι πως οδηγείς...
Και έπειτα έρχεται η ώρα του ύπνου. Αυτή η ιδιαίτερη ώρα που είμαστε μόνο εσύ και εγώ. Και τότε κουρνιάζεις στην αγκαλιά μου, σαν βατραχάκι- μπρούμυτα στο στήθος μου, τα γόνατα στο στομάχι λυγισμένα, το ένα χέρι να πιάνει πάντα σφιχτά τη μπλούζα μου, και αποκοιμιέσαι.... Και τότε είσαι και πάλι μωράκι... Μπορεί πλέον να μιλάς, να χοροπηδάς, να είσαι 33 πόντους ψηλότερος και 7,5 κιλά βαρύτερος, όμως τότε είσαι ακόμα μωράκι...
Το δικό μου μωράκι...
Σε αγαπώ. Να το ξέρεις πάντα. Να το θυμάσαι πάντα. Όπως εγώ θα θυμάμαι πάντα πως Αυτό μόνο αρκεί. Αυτό το χεράκι που κρατάει σφιχτά τη μπλούζα μου....
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
αχ μωρε.. το μωρουλινι σου.. Κι εμενα οταν κανει ετσι μερικες φορες με τρελαίνει.. Ολοκληροα παιδια αλλα πάντα τα μωρα μας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα Ελπιδάκι μου, πάντα!
ΔιαγραφήΌμορφη ανάρτηση.
ΔιαγραφήΝα το χαίρεσαι.
Φιλάκια ...