Οι κουραμπιέδες της γιαγιάς μου... Οι πιο αφράτοι και βουτυράτοι κουραμπιέδες που έχετε φάει ποτέ!

Λατρεύω τους κουραμπιέδες της γιαγιάς μου και δεν αλλάζω τη συνταγή για καμία άλλη! Είναι εύκολοι, πεντανόστιμοι, βουτυράτοι και τόσο μα τόσο αφράτοι που απλά λιώνουν στο στόμα. 

Υλικά: 

1 ποτήρι βούτυρο παραδοσιακό (αγελάδος και πρόβειο)
1 ποτήρι ελαιόλαδο
1/4 του κιλού αμύγδαλα (ανάλατα, ξασπρισμένα, καβουρδισμένα και κομμένα στα τρία) 
2 βανίλιες
1 κουταλάκι του γλυκού baking powder
1 φλιτζάνι του τσαγιού αλισίβα (προαιρετικά)
1 φλιτζάνι του τσαγιού είτε ούζο είτε λικέρ μαστίχας (ιδανικά μαστίχα)
1 φλιτζάνι του τσαγιού ζάχαρη άχνη
1 κιλό αλεύρι-περίπου

Ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα

Εκτέλεση: 

Για την αλισίβα: 

Παίρνουμε μια κουταλιά της σούπας στάχτη από ξύλα. Προσθέτουμε ένα φλιτζάνι του τσαγιού νερό και την αφήνουμε να πάρει βράση. Σουρώνουμε σε τούλι δυο και τρεις φορές. (Το ξέρω πως πολλές θα διστάσετε να βάλετε αλισίβα στους κουραμπιέδες. Η γιαγιά μου πάντως ισχυρίζεται πως αυτή είναι που κάνει τους κουραμπιέδες τόοοοσο αφράτους. Δεν έχω φτιάξει ποτέ χωρίς αλισίβα για να διαπιστώσω του λόγου το αληθές, μα τόσα χρόνια που τους τρώω έτσι δεν έχω πάθει απολύτως τίποτα! Ωστόσο, δεν είναι φυσικά απαραίτητο αν δεν νιώθετε άνετα με κάτι τέτοιο. )

Για τα αμύγδαλα: 

Αγοράζουμε ανάλατα αμύγδαλα με τη φλούδα τους. Τα βάζουμε σε μια κατσαρόλα με νερό και τα αφήνουμε να πάρουν μια βράση. Έπειτα με το χέρι μας, τραβάμε τη φλούδα, βγαίνει πολύ εύκολα. Τα απλώνουμε σε ταψί και τα αφήνουμε ένα βράδυ να στεγνώσουν καλά. Την επομένη τα κόβουμε στα τρία ή όσο μικρά επιθυμούμε. Τα καβουρδίζουμε ελάχιστα σε αντικολλητικό τηγάνι, ίσα να χρυσίσουν. (Φέτος δεν έβαλα αμύγδαλα στους κουραμπιέδες για να φάει και το μαιμουδάκι και είναι απίστευτα νόστιμοι και πάλι. Μου είπε όμως η θεία μου πως θα μπορούσα να βάλω σκόνη αμυγδάλου για να πάρει τη γεύση- το κάνει και η ίδια και της πετυχαίνουν πολύ. Να μια ακόμη εναλλακτική!) 

Για τους κουραμπιέδες: 

Χτυπάω καλά στο μίξερ στο φτερό και σε μεσαία ταχύτητα το λάδι, το βούτυρο και την ζάχαρη άχνη μέχρι να αφρατέψουν. (είναι λίγη η ζάχαρη μην φανταστείτε πως θα 'φουσκώσει' το μείγμα, απλά θα διογκωθεί και θα ασπρίσει λίγο). Συνεχίζω στο χέρι και προσθέτω τη μίση ποσότητα της σουρωμένης αλισίβας, το ποτό, τις βανίλιες, το baking και τα αμύγδαλα. Τέλος το αλεύρι σταδιακά ενώ ζυμώνω. Θέλουμε μια ζύμη αφράτη και μαλακή, μην ζυμώσετε για πολύ ώρα γιατί όπως και το μελομακάρονο έτσι και ο κουραμπιές σφίγγει αν τον "κουράσουμε" με πολύ ζύμωμα. 

Πλάθω σε ότι σχήμα θέλω, όχι πολύ μεγάλους -υπολογίζω ωστόσο πως δεν φουσκώνουν πολύ- τοποθετώ σε λαδόκολλα και ψήνω στους 180 βαθμού στη μεσαία σχάρα για περίπου 10-15 λεπτά, ανάλογα το μέγεθος- ίσα μέχρι να χρυσίσουν. 

Για να τους αχνίσω, αχνίζω πρώτα πάνω σε μια λαδόκολλα. τους τοποθετώ και μετά αχνίζω καλά και από πάνω. Ξαναάχνίζω όταν τους τοποθετώ στην τελική πιατέλα σερβιρίσματος. (Φέτος δεν τους άχνισα πολύ και για το παιδί μα μπας και γλυτώσουμε και καμία θερμίδα!)

Καλή επιτυχία!

• Τα υλικά αυτά κάνουν για περίπου 50 κουραμπιέδες μπουκίτσες. Φέτος έφτιαξα δυο δόσεις για να μου δώσουν 100 τεμάχια- μπουκίτσες,  αφού μοιράζω τους περισσότερους. Άλλες χρονιές που κάνω το κλασσικό μισοφέγγαρο που μου έμαθε η γιαγιά μου, η διπλή δόση μου βγάζει περίπου 70 τμχ. )
• Επειδή είναι όντως οι πιο αφράτοι κουραμπιέδες που έχετε φάει ποτέ- να τους χειρίζεστε στις "μετακινήσεις" από ταψί σε ταψί για τα "διαδικαστικά" με προσοχή γιατί πραγματικά διαλύονται στο χέρι.
• Γνωρίζω πως το παραδοσιακό βούτυρο δεν αρέσει σε όλους λόγω της έντονης γεύσης του. Παρόλο που για μένα είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία τους- δεν είναι απαραίτητο να το χρησιμοποιήσετε αν δεν σας αρέσει. Μπορείτε να βάλετε απλά βούτυρο αγελάδος ή και Βιτάμ. 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς