Οι "κλεμμένες" μου στιγμές με το μαιμουδάκι....

Νομίζω πως κάθε μανούλα "κλέβει" στιγμές... Πότε λιγότερες, πότε περισσότερες ανάλογα με τις καταστάσεις και τις αντοχές. 

Εγώ λόγου χάρη... 

...σχεδόν κάθε πρωί, θα βάλω το ξυπνητήρι λίγο νωρίτερα από την ώρα που ξυπνάει το μαιμούδι, "κλέβοντας"έτσι λίγο χρόνο ώστε να απολαύσω το καφέ μου, "σερφάροντας" ταυτόχρονα στο διαδίκτυο. Τις περισσότερες φορές δεν καταφέρνω να σηκωθώ από τη κούραση και τις άλλες μισές ξυπνάει ταυτόχρονα ή και νωρίτερα το τερατάκι μου- όμως εκείνες τις λίγες φορές που πετυχαίνει, ο καφές κάνει πραγματικά θαύματα στην διάθεση και την ενέργεια μου. Όσο για τις άλλες, αντί να "κλέβω" εγώ, "κλέβει" αυτός παραπάνω στιγμές μαζί μου και ίσως και λίγο χάζεμα στον υπολογιστή!

Κάποια μεσημέρια που απλά δεν αντέχω από την έλλειψη ύπνου, παίρνω τον Δημήτρη, μπαίνουμε παρέα στο δωμάτιο του και ξαπλώνω στον καναπέ- κρεβάτι και ενώ αυτός παίζει μανιωδώς, εγώ "κλέβω" κάνα τεταρτάκι ύπνου πριν έρθει και μου σκάσει κάποιο παιχνίδι του στο κεφάλι για να ξυπνήσω! Ευτυχώς τις περισσότερες φορές είναι απλά κάποια μπάλα ή κάνα κυπελλάκι στοίβαξης, μα μου έχει τύχει να μου φέρει στο κεφάλι το βάζο με τα μπισκότα της fisher price, (όσες το έχετε ξέρετε πόσο βαρύ είναι!) και το μισό αεροδρόμιο Little people! Φυσικά τρομάζω απίστευτα, πονάω απίστευτα και ο Δημήτρης το απολαμβάνει απίστευτα! Δεν έχει σημασία αν εγώ του λέω να μην το ξανακάνει γιατί πονάει η μαμά, αυτός είναι ευχαριστημένος- έχει πετύχει το σκοπό του- "'εκλεψε" τον υπνάκο μου και με ξύπνησε! 

Τις ελάχιστες φορές που το μαιμουδάκι δυσκολεύεται αφάνταστα να κοιμηθεί και "κλέβει" όση περισσότερη αγκαλιά μπορεί- ενώ εγώ πλέον εξαντλώ όλες τις αντοχές μου- ψυχικές και σωματικές- (δύσκολο να κρατάς 8 κιλά παιδί επί δυο ώρες αγκαλιά και να πηγαίνεις πέρα- δώθε) τότε "κλέβω" και εγώ με τη σειρά μου λίγη ψυχική ηρεμία και ξεκούραση και τον δένω στο καρεκλάκι του αυτοκινήτου και πάμε μια μεγάλη βόλτα μέχρι να κοιμηθεί. Ο Δημήτρης πάντα αποκοιμιέται στο δευτερόλεπτο και εγώ απλά συνεχίζω ακούγοντας αγαπημένα τραγούδια για να ξαναβρώ την ηρεμία που μου "έκλεψε"! 

Ναι έχω τον έχω πάρει μαζί μου στο κρεβάτι αν ξυπνήσει μέσα στην νύχτα απλά για να "κλέψω" λίγο ύπνο, αλλά και λίγη ακόμη μωρουδίλα, λίγη ζεστασιά από τη θερμοφορίτσα μου, λίγο από τον πιο γλυκό ύπνο- αυτόν που κάνεις όταν νιώθεις την ανάσα του μωρού σου στο λαιμό σου... Υποθέτω πως και αυτός "κλέβει" λίγη μανούλα παραπάνω....

Πότε πότε που είναι ψευτό-γκρινιάρης του έχω δώσει λίγο κέικ ή ένα μπισκοτάκι έτσι για να "κλέψω" ένα χαμογελάκι του... Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που θα τον αφήσω να παίξει λίγο με το τηλεκοντρόλ, με τα τάπερ μου, με τα βιβλία στο κάτω ράφι της βιβλιοθήκης. Για να "κλέψω" αυτό το πονηρό χαμογελάκι ότι με κατάφερε. Γιατί το μικρούλικο μου έχει ήδη αρκετές απαγορεύσεις στην διαδικασία ανακάλυψης του κόσμου του, που αυτά είναι απλά πταίσματα... Εγώ "κλέβω" χαμογελάκια, αυτός "κλέβει" χατίρια" και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι...

Ο Κλέψας του Κλέψαντος δηλαδή... Και εσύ- η δόλια η μάνα- τη μια να χαίρεσαι και να νιώθεις πως τα κάνεις όλα σωστά και όπως πρέπει και την αμέσως επόμενη στιγμή να είσαι σίγουρη πως τα κάνεις όλα λάθος... Οι "κλεμμένες" στιγμές όμως παραμένουν και θα παραμένουν γιατί απλά έτσι είναι... Και εσύ απλά κάνεις μαζί με το παιδί σου, μικρά και αβέβαια βήματα σε αυτό τον καινούργιο ρόλο σου και προσεύχεσαι με όλο σου το είναι να είσαι στο σωστό μονοπάτι... 

Και όλα αυτά για λίγες "κλεμμένες" στιγμές... 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς