Για όλα φταίει η Ασπασία!

Είχα μπει η γυναίκα όμορφα και ωραία σε απόλυτο πνεύμα Χριστουγέννων και ήρθε η, κατά τα άλλα γλυκύτατη, Ασπασία από το My lovable baby...girls με την ανάρτηση της Happy moments: 288.000 λέξεις να με αποτρελάνει και να με κάνει να αναπολώ τις δικές μας διακοπές, καλοκαιρινές και μη, με παρέα ή όχι... 

Τι να πρωτοθυμηθώ;... Το λατρεμένο μας ταξίδι του μέλιτος, δώρο από την αδελφούλα μου το οποίο ακόμα πληρώνει η δόλια; Για το επεισοδιακό αυτό ταξίδι, στις υπέροχες και εξωτικές Σευχέλλες; Με τη πεντάστερη ξενοδοχειάρα μας που μας κατέστρεψε οποιαδήποτε επιλογή μας έκτοτε- αφού δεν ξεπερνιέται με τίποτα; Τα περίεργα γκουρμέ και άκρως καυτερά φαγητά που έπρεπε να φας 5-6 για να χορτάσεις, (είμαστε και καλοφαγάδες!), το φέριμποτ στο οποίο σε έλουζε κυριολεκτικά ο ωκεανός, και τις σακούλες εμετών να συσσωρεύονται; Το αεροπλάνο που πήγε να πέσει και που ακόμα είμαι πεπεισμένη πως εγώ έσωσα με το "Πάτερ ημών.." που έλεγα ασταμάτητα καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης; Τις τεράστιες και αιωνόβιες χελώνες, τα 5λεπτα μπουρίνια κάθε μισή ώρα; Τι να πρωτοπώ; Οι Σευχέλλες απαιτούν μια ανάρτηση όλη δική τους...

Να θυμηθώ τις δικές μας διακοπές;  Αυτές που ήμασταν τα δυο μας; Γιάννενα, Σαντορίνη,  Αθήνα, Σούνιο, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Κύπρο, Νότιο Πελοπόννησο, Σπέτσες, Καλάβρυτα, Αράχοβα, τα Γιάννενα αλήθεια τα είπα;; Γέλια, ατέλειωτες βόλτες, φαγητό, καφεδάκι χωρίς το άγχος να πρέπει να επιστρέψεις κάπου, άφθονο ύπνο, αγκαλιές, και κουβέντα- πολύ κουβέντα, αναμνήσεις και στιγμές να έχουμε να μας δένουν. 

Ή αυτές με το αγαπημένο μας παρεάκι; Τα ξαδέλφια από την Κύπρο; Λευκάδα, Ζάκυνθο, Σκόπελο, Σκιάθο, Κύπρο, Κέρκυρα. Κουβέντες, γέλια, διαφωνίες, γέλια, δέσιμο, μπάνια, χιόνια, βροχές, φαγητό, παγωτά, άφθονες μπύρες, γέλια, γάμοι, βαφτίσεις, εγκυμοσύνες, χαρές, στενοχώριες, σε όλα μαζί. Στιγμές μοναδικές και αξέχαστες. Πόσο δύσκολο είναι να βρεις 4 ακόμη άτομα, 2 ζευγάρια, που να ταιριάζετε απόλυτα στο στυλ διακοπών, στις ιδιοσυγκρασίες, στα θέλω;Κοντά στις ηλικίες, (καλά, καλά- εμείς είμαστε τα γεροντάκια σε αυτή τη περίπτωση!), να είναι πάντα κοντά σου, να σε αγαπούν και να σε σκέφτονται και ας σε χωρίζουν χιλιόμετρα; Και αυτό το παρεάκι να είναι και οικογένεια; Πόσο ιερό και ευλογημένο να το έχεις; 

Ή το κρητικό μουρλοκομείο- το σόι μου- και το γεγονός πως έχουμε κάνει το Κρήτη- Πάτρα και Πάτρα- Κρήτη, σαλόνι- τραπεζαρία, τραπεζαρία- σαλόνι; (καλά, καλά ρε Κώστο εντάξει- σε άκουσα, μόνο το Κρήτη - Πάτρα, εγώ "μ*ν*ρ*" όπως λες και εσύ!) Γέλια, φαγητό, ξανά γέλια, γάμοι, βαφτίσεις, εγκυμοσύνες, χάρες, στενοχώριες, Χριστούγεννα, Πάσχα, σε όλα μαζί, μπινελίκια ατελείωτα και η τσικουδιά να ρέει άφθονη. Και ένας πρωτοξάδελφος, περισσότερο και από αδελφός, να μπαίνει στο πλοίο χωρίς δεύτερη σκέψη όταν τον χρειαζόμαστε- να σε παίρνει τηλέφωνο από καθαρό ένστικτο στη κρίση σου και να σε ρωτάει "Ιντά' παθες;" Να έχεις μια γυναίκα του ξαδέλφου σου, σκέτο μάλαμα. πλέον αίμα και η ίδια, που να ανέχεται όλες τις τρέλες και τα απανωτά σούρτα φέρτα του Κωστάκου μου. Που να σε καταλαβαίνει, να σε ακούει, να γελάει με την χαρά σου και να κλαίει με την λύπη σου. Πόση ευλογία είναι και αυτό; 

Μπορεί η γλυκιά Ασπασία και το υπέροχο κείμενο της να ήταν η αφορμή, αλλού όμως είναι η αιτία. Μας έχουν λείψει τα παρεάκια μας, η οικογένεια μας. Αυτή είναι η αιτία για αυτή τη παραφροσύνη απόψε! Μπορεί να βλεπόμαστε κλεφτά σε οικογενειακές  "έκτακτες" περιστάσεις, μα δεν είναι αρκετό. Και ναι- μπορεί οι στιγμές που περιγράφω να ακούγονται ίδιες, μα δεν είναι. Γιατί τα πρόσωπα, οι χημείες και οι καταστάσεις αλλάζουν. Και κάθε φορά είναι και μοναδική. Και τώρα που έχουμε όλοι τις οικογένειες μας και τα παιδάκια μας, (καλά ο Κωστής και η Νατάσα έκαναν τόσο μικροί οικογένεια που κοντεύουν να αποκτήσουν εγγόνι, χιχι! Τ' ακούς Κώστο, μισό κρητικό, μισό θεσσαλονικιώτικο, χεχε!), τώρα που οι δουλειές τρέχουν και οι οικονομικές καταστάσεις δυσχεραίνουν, πόσο εύκολο είναι να εκμηδενίσεις τις αποστάσεις; Δεν είναι. Υπάρχει όμως θέληση και αυτό είναι αρκετό. 

Κρήτη, Κύπρος, Πάτρα λοιπόν και οι διαδρομές συνεχίζονται και θα συνεχίζονται. 

Παρεάκι τ' ακούς; 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς