Το σπίτι μου πριν και μετά το μαιμουδάκι....

Μετά την πρώτη μου σύγκριση της μητρότητας με την τελειομανία που με διακατέχει- ήρθε και η επόμενη - ξέρετε αυτή που πλέον το μαιμουδάκι έχει κυριολεκτικά καταπατήσει κάθε ζωτικό σου χώρο στο αλλοτινό άψογο και τέλειο σπιτάκι σου;;; Ε, αυτή.... 

Ξεκίνησε ύπουλα και μεθοδικά... Με το να αδειάσεις ένα συρτάρι στην κουζίνα για τα δικά του πράγματα, να έχεις την αλλαξιέρα στο μπάνιο σου, το λίκνο δίπλα στο κρεβάτι σου. 

Μια χαρά. Το υπόλοιπο σπίτι όπως το ήξερες. Έπειτα αρχίζει τα μπουσουλήματα, του φτιάχνεις χώρο στο σαλόνι για να το έχεις διαρκώς κοντά σου. Και πάλι, όλα είναι υπό έλεγχο... Το υπόλοιπο σπίτι, άψογο... 

Και μετά... Αχ μετά, αρχίζει τα σκαρφαλώματα, τις εξερευνήσεις, τα πεσίματα στην προσπάθεια του να σηκωθεί, να σταθεί, να περπατήσει.. 

Και εκεί αρχίζεις να βάζεις προστατευτικά στις πρίζες, στα σκαλοπάτια, στις γωνίες του άλλοτε αγέρωχου τραπεζιού στο σαλόνι... Αρχίζεις να ακουμπάς τον καφέ σου όλο και πιο μέσα στο τραπέζι, όλο και πιο βάθος... 

Μέχρι που φτάνει πια η μέρα που περπατά και μετά την πρώτη χαρά και συγκίνηση, έρχεται η συνειδητοποίηση πως αυτό ήταν... Το έχασες το παιχνίδι! (του άψογου σπιτιού ντε!) Για ποια σουβέρ, ριχτάρια, διακοσμητικά μου μιλάς; Εδώ μιλάμε να μην έχεις άμεση πρόσβαση στα μαχαιροπίρουνα και στην βούρτσα των μαλλιών σου γιατί έχεις βάλει ασφάλειες σε όποιο ντουλάπι φτάνει το μαιμουδοχέρι!! (σχεδόν σε όλα, δυστυχώς!) Όλα τα υπόλοιπα απλά τα ξεχνάς για ένα διάστημα μέχρι να μάθει πως τα σουβέρ δεν είναι φρίσμπι, τα ριχτάρια σχοινί αναρρίχησης και τα διακοσμητικά, παιχνίδια! Και ταυτόχρονα εκεί που ορκιζόσουν πως "Όοοοχι το δικό μου παιδί θα μάθει" βρίσκεσαι στην δυσάρεστη θέση να διαπιστώνεις πως ναι, θα μάθει- μα όχι ακόμη. Και έτσι προκειμένου να κάθεται ήσυχος στην κουζίνα όσο μαγειρεύεις του έχεις "παραχωρήσει" τα συρτάρια με τα τάπερ, ενώ επειδή κουράζεσαι να λες όχι για ανούσια πράγματα που δεν πρόκειται να βλάψουν την σωματική του ακεραιότητα, τον αφήνεις να ρίχνει και ένα ράφι βιβλία στο πάτωμα αφού τον διασκεδάζει και εσύ μπορείς να σιδερώσεις τα 93 κορμάκια που λερώνει τον μήνα!!! 

Βασικά φτάνει η μέρα που απλά θέλεις το παιδί σου να διασκεδάζει και έτσι δεν σε πειράζει να δημιουργεί ένα χαμό καθημερινά με το παιχνίδι του, ακόμα και αν πρέπει να συμμαζέψεις αυτό τον χαμό 2 φορές την ημέρα! (γιατί αν δεν τα ξαναβρεί τακτοποιημένα μετά την μεσημεριανή του siesta το μαιμούδι, δεν του κάνει κέφι να παίξει- δεν έχει κάτι να χαλάσει, κατάλαβες;;;! 

Και κάπως έτσι καταλήγουμε στο πριν και το μετά του δικού μου ταραχοποιού- έτσι για να βλέπεις μαιμουδάκι μου τι έκανες της μανούλας!!! 

Φυσικά τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία πλέον, όταν πριν πέσεις για ύπνο το βράδυ αντικρίζεις αυτή την εικόνα.... (το ξέρω είναι από το καλοκαιράκι, μα την αγαπώ...)