Η αξία μιας newborn φωτογράφησης και οι στιγμές που "κλειδώνουμε" στον χρόνο...

Προσπαθώ να θυμηθώ από που και ως που αποφάσισα, όταν γεννήθηκε ο Δημήτρης , να του κάνουμε newborn φωτογράφηση και πραγματικά δεν θυμάμαι. Υποθέτω ότι θα είχα δει ανάλογες φωτογραφήσεις στο διαδίκτυο και εφόσον γνώριζα ήδη έναν φωτογράφο που όχι μόνο αγαπούσα την δουλειά του, μα που το κυριότερο εμπιστευόμουν, δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να μην το κάνω! 

Και η αλήθεια είναι πως πλέον αναρωτιέμαι γιατί δεν κάνουν όλες οι μανούλες μια τέτοια φωτογράφιση στα μωρά τους. Ειλικρινά, είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε όχι μόνο στον εαυτό σας μα και στο ίδιο σας το παιδί, που θα εκτιμήσει δεόντως αυτές ακριβώς τις φωτογραφίες μεγαλώνοντας. 

Πολλές φορές αναφέρομαι στον Αντρέα ως τον δικό μας προσωπικό φωτογράφο. Κάνω αστειάκια φυσικά, μα η αλήθεια είναι πως ο Αντρέας είναι πλέον φίλος μας. Θυμάμαι πως όταν τον πρωτογνωρίσαμε για να συμφωνήσουμε για την φωτογράφιση του γάμου μας, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση που ήρθε σπίτι μας και έκατσε μαζί μας πολύ ώρα, πίνοντας καφεδάκι και πιάνοντας ψιλή κουβέντα. Έχω την αίσθηση πως σκοπός του ήταν να μας γνωρίσει, να νιώσει την χημεία, να καταλάβει πως λειτουργούμε σαν άνθρωποι και σαν ζευγάρι. Και αυτό είναι νομίζω και το μυστικό του. Είναι πολύ διαισθητικός και θα φερθεί ανάλογα. Επίσης δένεται με το εκάστοτε ζευγάρι, οικογένεια. Ενδιαφέρεται και έτσι η οπτική των φωτογραφιών του αποκτά μια πιο προσωπική διάσταση- η οποία δίνει και την μαγεία. Τέλος, είναι πραγματικά διακριτικός. Ξεχνάς ότι σε φωτογραφίζει- δημιουργεί την ανάλογη ατμόσφαιρα πρώτα και μετά σε αφήνει να είσαι απλά ο εαυτός σου. 

Όταν έκανα την newborm φωτογράφιση, το μαιμουδάκι ήταν περίπου 60 ημερών. Ο Αντρέας ήθελε σχεδόν απεγνωσμένα νωρίτερα μα εγώ φοβόμουν μην τον ταλαιπωρήσω και τον τρέναρα λίγο. Όταν όμως έκανα δώρο στην αδελφή μου την ανάλογη φωτογράφιση για το κουκουτσάκι, και  την έκανε μέσα στις πρώτες 10 μέρες, κατάλαβα γιατί ο Αντρέας επέμενε τόσο πολύ. Μεγαλώνουν τόσο μα τόσο γρήγορα που νομίζω πως στις πρώτες μέρες κρύβεται η απόλυτη μαγεία. 

Αγαπώ εξίσου τις ασπρόμαυρες με τις έγχρωμες φωτογραφίες, οι ασπρόμαυρες βγάζουν το συναίσθημα που υπάρχει όπως λέει ο Αντρέας, (και έχει δίκιο θα σας βάλω μερικές ίδιες σε ασπρόμαυρο και έγχρωμο για να το διαπιστώσετε), όμως στο τέλος επιλέγω κυρίως έγχρωμες για να εκτυπώσω. (δεν ξέρω γιατί!) 

Και οι φωτογραφίες της μικρής μας ανιψούλας- όπου φυσικά βρήκα την ευκαιρία και έχωσα και το μαιμουδάκι σε μερικές! (ε, και λίγο και τον εαυτό μου!) Πόσο μικρούλα ήταν Θεέ μου και πόσες δίπλες, (μην σας πω και τρίπλες!), έχει τώρα...

 
Δεν  ξέρω αν σας έπεισα- δεν έχω όφελος άλλωστε- απλά πραγματικά θεωρώ πως μόνο ένας επαγγελματίας θα καταφέρει να αποθανατίσει τόσο μαγικά αυτές τις πολύτιμες στιγμές μας. Διότι όπως λέει και η γλυκιά Ασπασία μια στιγμή παγωμένη στον χρόνο είναι πολύτιμη. Πόσες φορές δεν έχουμε ανακαλέσει μια όμορφη ανάμνηση από μια φωτογραφία; Πόσο εύκολα ξεχνάμε;