Ένα όνειρο, μια εικόνα, χίλιες ευλογίες....

Με τον Παναγιώτη έχουμε κάνα δυο στέκια που πάμε πιστά από τότε που ήμαστε μαζί. (από πάντα δηλαδή). Το ένα μάλιστα είναι και αυτό στο οποίο είχαμε το πρώτο μας ραντεβού και το πρώτο που πήγαμε μόλις σαράντισε το μαιμουδάκι. Το έχω ξαναπεί, δεν αγαπάμε πολύ τις αλλαγές- μας αρέσει η ρουτίνα μας... 

Η μια καφετέρια εξ αυτών είναι ακριβώς διπλά στο κύμα... Λόγω δουλειάς πάμε κυρίως καθημερινές πρωινά και είναι πραγματικά υπέροχα. Συνήθως είμαστε μόνο εμείς και η θάλασσα. 

Στα τόσα χρόνια που είμαστε μαζί πόσες φορές είχαμε πετύχει οικογένειες με τα παιδάκια τους να παίζουν στην ακρογιαλιά και αυτοί να απολαμβάνουν το καφεδάκι τους... Πολλές... Πόσες φορές είχαμε "ζηλέψει" την ευτυχία τους και είχαμε ευχηθεί να μας αξιώσει ο Θεός να ζήσουμε κάποια στιγμή το ίδιο... 

Κύματα, αλμύρα, θαλασσινό αεράκι στο πρόσωπο μας και εμείς να ονειρευόμαστε χωρίς σταματημό, να κουβεντιάζουμε πως θα ήταν "αν"...

Και ήρθε ο καιρός που το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Και πλημμύρισε η καρδιά μας χαρά. 

Και σήμερα, μια τόσο υπέροχη μέρα, ενώ ένα σωρό δουλειές περιμένουν να γίνουν, αποφασίζουμε να θυμηθούμε τα παλιά μας τα λημέρια. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο κόπο, πάντα έχω στο αυτοκίνητο τα απαραίτητα για μαιμουδοπαιχνίδι στην φύση. 

Και δεν ξέρω.. 

Δεν είναι ότι δεν έχουμε απολαύσει ξανά το μικράκι μας να παίζει έτσι... 'Ισως φταίει το συγκεκριμένο μαγαζί... Μα βλέποντας αυτή την εικόνα, κοιταχτήκαμε με τον Παναγιώτη και ξέραμε... 

Σκεφτόμασταν το ίδιο.. 

Μια εικόνα, χίλιες ευλογίες... 

Και παρότι εξωτερικοί παράγοντες μας χάλασαν λίγο την γαλήνη και την διάθεση μας, επιλέγω να το ξεχάσω και να μείνω σε εκείνη την αρχική αίσθηση μόλις αντίκρισα τα όνειρο μου, ολοζώντανο μπροστά μου...