Αχ αυτό το χεράκι...
Αυτό το χεράκι που ψαχουλεύει το δικό μου χέρι όταν θέλει στήριξη, έτσι στα τυφλά, σίγουρο πως εκεί ακριβώς δίπλα είμαι και το περιμένω...
Αυτό το χεράκι που με σφίγγει με όλη του τη δύναμη... Αυτό το χεράκι που ενωμένο με το δικό μου δεν φοβάται κανέναν και τίποτα... Ένα χεράκι που γνωρίζει καλά πως αν είναι μέσα στο δικό μου μπορεί να τολμήσει τα πάντα χωρίς φόβο...
Και παραδίπλα, εκεί πιο μπροστά, ένα ακόμα χεράκι- το άλλο ντε- που είναι σχεδόν μόνιμα τεντωμένο και μου δείχνει τα πάντα... Όλα αυτά που θέλει να δει από κοντά, να αγγίξει, να τα γνωρίσει...
Το ίδιο χεράκι που μου χαϊδεύει το μπράτσο για να αποκοιμηθεί... Που μου πιάνει το μάγουλο όταν προσπαθεί να με φιλήσει... Που μες τη νύχτα με σφίγγει καλά καλά μπας και φύγω από δίπλα...
Χεράκι μου όμορφο, απαλό και στρουμπουλό... Να ήξερες πόσα συναισθήματα μου δημιουργείς... Από τη πρώτη στιγμή που αυτά τα δαχτυλάκια έπιασαν με μια ενστικτώδη δύναμη ένα από τα δικά μου, μέχρι και αυτή τη στιγμή που θέλεις να σε καθοδηγώ κρατώντας σε σφιχτά... μου δημιούργησες συναισθήματα πρωτόγνωρα, συναισθήματα δυνατά, ίσως και υπερβολικά...
Ένα χεράκι πλήρως εξαρτημένο από εσένα, να μάθει, να μεγαλώσει, να δυναμώσει ώστε και αυτό με τη σειρά του να κρατήσει κάποια στιγμή ένα άλλο χεράκι και να αρχίσει ο κύκλος και πάλι από την αρχή...
Μεγάλη ευθύνη... Δύσκολη... Μα υπάρχει άπειρη θέληση και ακόμα πιο άπειρη αγάπη...
Κράτα γερά χεράκι... για όσο θες... εγώ είμαι εδώ....
Αυτό το χεράκι που ψαχουλεύει το δικό μου χέρι όταν θέλει στήριξη, έτσι στα τυφλά, σίγουρο πως εκεί ακριβώς δίπλα είμαι και το περιμένω...
Αυτό το χεράκι που με σφίγγει με όλη του τη δύναμη... Αυτό το χεράκι που ενωμένο με το δικό μου δεν φοβάται κανέναν και τίποτα... Ένα χεράκι που γνωρίζει καλά πως αν είναι μέσα στο δικό μου μπορεί να τολμήσει τα πάντα χωρίς φόβο...
Και παραδίπλα, εκεί πιο μπροστά, ένα ακόμα χεράκι- το άλλο ντε- που είναι σχεδόν μόνιμα τεντωμένο και μου δείχνει τα πάντα... Όλα αυτά που θέλει να δει από κοντά, να αγγίξει, να τα γνωρίσει...
Το ίδιο χεράκι που μου χαϊδεύει το μπράτσο για να αποκοιμηθεί... Που μου πιάνει το μάγουλο όταν προσπαθεί να με φιλήσει... Που μες τη νύχτα με σφίγγει καλά καλά μπας και φύγω από δίπλα...
Χεράκι μου όμορφο, απαλό και στρουμπουλό... Να ήξερες πόσα συναισθήματα μου δημιουργείς... Από τη πρώτη στιγμή που αυτά τα δαχτυλάκια έπιασαν με μια ενστικτώδη δύναμη ένα από τα δικά μου, μέχρι και αυτή τη στιγμή που θέλεις να σε καθοδηγώ κρατώντας σε σφιχτά... μου δημιούργησες συναισθήματα πρωτόγνωρα, συναισθήματα δυνατά, ίσως και υπερβολικά...
Ένα χεράκι πλήρως εξαρτημένο από εσένα, να μάθει, να μεγαλώσει, να δυναμώσει ώστε και αυτό με τη σειρά του να κρατήσει κάποια στιγμή ένα άλλο χεράκι και να αρχίσει ο κύκλος και πάλι από την αρχή...
Μεγάλη ευθύνη... Δύσκολη... Μα υπάρχει άπειρη θέληση και ακόμα πιο άπειρη αγάπη...
Κράτα γερά χεράκι... για όσο θες... εγώ είμαι εδώ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου