Κλεμμένες στιγμές από κάτι ημέρες περίεργες....

Είναι κάτι μέρες φωτεινές που το σπίτι σε πλακώνει...

Είναι κάτι μέρες που σε περιτριγυρίζει μια ανησυχία και θες αντιπερισπασμό... κάτι να ξεχαστείς...

Είναι κάτι μέρες, εξαντλημένοι μαμά και γιος από μια άυπνη νύχτα, που αποφασίζεις να πάτε μια βόλτα με το αυτοκίνητο μέχρι την άκρη της θάλασσας... Και εκεί βρίσκεις τον αντιπερισπασμό σου.... ξεχνιέσαι...

Αυτές τις μέρες προσέχεις ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, πράγματα που σε κάθε άλλη περίπτωση προσπερνάς ...και μια από αυτές τις μέρες κάνουν τη διαφορά....

Παρατηρείς τον παππού και τις γιαγιάδες που γυρνούν από το μπάνιο τους πριν καλά καλά οι υπόλοιποι ξεκινήσουν...

Τα πιτσιρίκια που καβάλα στο ποδήλατο τους κυνηγάνε το όνειρο τους, τις δικές του στιγμές, τις δικές τους αναμνήσεις....

Την όμορφη ταμπέλα που έφτιαξε το τοπικό σχολείο για να περάσει το δικό του μήνυμα...

Την υπέροχη αυτή οικογένεια με τις τρεις πριγκίπισσες να ζουν τη κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό με ένταση και πάθος...Να πλατσουρίζουν στα νερά φωνάζοντας και γελώντας και ξαφνικά να ζητάνε από τον πατέρα τους να μπει μαζί τους στη θάλασσα, γιατί χαρά που δεν μοιράζεται είναι μισή χαρά... 

Και ο μπαμπάς λιγάκι ατσούμπαλα αλλά με πολύ χαρά και καθόλου δισταγμό να τρέχει να βουτήξει μέσα καταβρέχοντας τις μικρές του πριγκίπισσες και προκαλώντας τους άφθονο γέλιο και ακόμα περισσότερες τσιρίδες ευτυχίας... 

Και εσύ εκεί, μέσα στο αμάξι, από τη μια να κοιτάς το μικράκι σου να κοιμάται επιτέλους, από την άλλη τη γαλήνια θέα από το παράθυρο και να νιώθεις ευγνωμοσύνη που υπάρχουν και αυτές οι στιγμές. Οι στιγμές που σε γεμίζουν απρόοπτα με δύναμη, που σου δείχνουν πως η ζωή είναι μικρή, πολύτιμη και όμορφη και πως πρέπει να την εκτιμάς, να τη σέβεσαι, να μην τη σπαταλάς.... 

Βάζεις μπροστά να επιστρέψεις στη ρουτίνα σου και αναρωτιέσαι... Πόσο μπορεί να σε επηρεάσουν άνθρωποι χωρίς καν να το υποπτεύονται... Αυτοί απλά ζουν τη στιγμή και εσύ "κλέβεις" αυτό που χρειάζεσαι εκείνη τη δεδομένη στιγμή, εκείνη την περίεργη ημέρα... 

Και φεύγεις ελπίζοντας να "'έκλεψε" και από εσένα κάτι, κάποιος, κάποια στιγμή. Για να δώσεις και εσύ πίσω λίγη από τη δύναμη που πήρες... Και εύχεσαι να μην σε είδε κανείς να φωτογραφίζεις γιατί είσαι σίγουρη πως θα σε περάσουν για τρελή... Μήπως είσαι όμως; Και αν είσαι, μήπως μας χρειάζεται λίγη τρέλα που και που;