Ήμουνα που ήμουνα τελειομανής και εντελώς control freak, ήρθε και η μητρότητα να με αποτελειώσει...Είχα δουλέψει τόσο πολύ αυτόν τον ρόλο στο κεφάλι μου τόσα χρόνια που τώρα που τον βιώνω, (όπως άλλωστε γίνεται πάντα και σε όλες τις καταστάσεις), έρχεται και η στιγμή να με κρίνω σε αυτό ακριβώς τον ρόλο....
Υπάρχουν λοιπόν οι μέρες που νιώθω ότι τα κάνω όλα σωστά. Και φυσικά και οι μέρες που νιώθω ότι τα κάνω όλα λάθος. Και συνήθως έχω σαν αναφορά τα ίδια ακριβώς γεγονότα. Η οπτική αλλάζει.
Είμαι θεά. Θήλασα 6 -ολόκληρους- μήνες αποκλειστικά . Όπου και να πάω παίρνω το μωράκι μου κοντά. Το "φοράω" πάνω μου διαρκώς για να ενισχύσω την αυτοπεποίθηση του. 7,5 μήνες τώρα δεν το έχω αφήσει υπό την φύλαξη κανενός άλλου. Ακόμα και στη δουλειά μου- όσο και να με κουράζει- έκανα τα κουμάντα μου και το παίρνω μαζί μου καθημερινά. Το έχω σε πρόγραμμα. Παίζω μαζί του όσο πιο συχνά μπορώ. Και το σπίτι μου είναι σε μια αξιοπρεπή κατάσταση. Αυτή είναι μια καλή μέρα.
Είμαι άθλια. Θήλασα 6 - μόνο- μήνες αποκλειστικά. Όπου και να πάω το κουβαλάω και αυτό το έρμο κοντά. Το "φοράω" πάνω μου διαρκώς- για να ενισχύσω την εξάρτηση του από εμένα. 7,5 μήνες τώρα δεν έχω αξιωθεί να εμπιστευτώ άνθρωπο να μου το φυλάξει. Ακόμα και στη δουλειά μου- το ξεβολεύω το μωράκι μου καθημερινά. Μήπως να μην το είχα σε πρόγραμμα; Παίζω όντως μαζί του όσο πιο συχνά μπορώ; Το σπίτι μου είναι στα χάλια του. Αυτή είναι μια κακή μέρα.
Και αυτά είναι τα λιγότερα. Που να έρθουν αργότερα οι στιγμές των πιο σημαντικών αποφάσεων. (Θα αποτρελαθώ τελείως η δόλια η μάνα;) Ξέρω πως δεν είμαι η μόνη. Ξέρω πως όλες οι μανούλες επί γης ανησυχούν διαρκώς και για τα πάντα και πως μόνη τους έννοια είναι να είναι οι τέλειες μητέρες. Μπορούμε τελικά να είμαστε τέλειες; Μήπως μπορούμε να είμαστε απλά τέλειες για το δικό μας παιδί; Μπααα... χλωμό το βρίσκω... Το θεωρώ αδιανόητο να μπορούμε να τα κάνουμε όλα σωστά και όλα τέλεια. Μάλλον πρέπει απλά να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.
Διότι καθημερινά διαπιστώνω μια πικρή αλήθεια. Η τελειότητα είναι ουτοπική και αρκετά υπερεκτιμημένη. (ξεστόμισα στα αλήθεια τέτοιο πράγμα;;!) Για αρχή κανείς δεν είναι τέλειος. Και όσο και να προσπαθώ καθημερινά να ελέγξω καταστάσεις, (τόσα πέρασα- μυαλό δεν έβαλα), στην ουσία νομίζω ότι τις ελέγχω. Τίποτα δεν ελέγχω. Και όσο και να αγαπάω αυτό το πλασματάκι, όσα και να του προσφέρω και να κάνω για αυτό, θα έρθει η στιγμή που θα μου πει και την τελευταία πρώτη και η στιγμή που θα βάλει τη δική του οικογένεια πάνω από εμένα. Έτσι πρέπει και έτσι είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Ελπίζω μόνο μέχρι τότε να καταφέρω να έχω τη συνείδηση μου καθαρή και κάποια από αυτά που θα έχω επιλέξει για την ανατροφή του να τα θυμάται και ο ίδιος με ζεστασιά και να αποφασίσει να τα εφαρμόσει και αυτός στα δικά του παιδιά.
Στο μεταξύ θα προσπαθήσω απλά να χαλαρώνω, να ακολουθώ το ένστικτο μου και να απολαμβάνω τις στιγμές... Ίσως αυτό ακριβώς είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω.
Άντε, παραλήρησα και απόψε...
https://www.facebook.com/toimerologiotismamasyiannas
Υπάρχουν λοιπόν οι μέρες που νιώθω ότι τα κάνω όλα σωστά. Και φυσικά και οι μέρες που νιώθω ότι τα κάνω όλα λάθος. Και συνήθως έχω σαν αναφορά τα ίδια ακριβώς γεγονότα. Η οπτική αλλάζει.
Είμαι θεά. Θήλασα 6 -ολόκληρους- μήνες αποκλειστικά . Όπου και να πάω παίρνω το μωράκι μου κοντά. Το "φοράω" πάνω μου διαρκώς για να ενισχύσω την αυτοπεποίθηση του. 7,5 μήνες τώρα δεν το έχω αφήσει υπό την φύλαξη κανενός άλλου. Ακόμα και στη δουλειά μου- όσο και να με κουράζει- έκανα τα κουμάντα μου και το παίρνω μαζί μου καθημερινά. Το έχω σε πρόγραμμα. Παίζω μαζί του όσο πιο συχνά μπορώ. Και το σπίτι μου είναι σε μια αξιοπρεπή κατάσταση. Αυτή είναι μια καλή μέρα.
Είμαι άθλια. Θήλασα 6 - μόνο- μήνες αποκλειστικά. Όπου και να πάω το κουβαλάω και αυτό το έρμο κοντά. Το "φοράω" πάνω μου διαρκώς- για να ενισχύσω την εξάρτηση του από εμένα. 7,5 μήνες τώρα δεν έχω αξιωθεί να εμπιστευτώ άνθρωπο να μου το φυλάξει. Ακόμα και στη δουλειά μου- το ξεβολεύω το μωράκι μου καθημερινά. Μήπως να μην το είχα σε πρόγραμμα; Παίζω όντως μαζί του όσο πιο συχνά μπορώ; Το σπίτι μου είναι στα χάλια του. Αυτή είναι μια κακή μέρα.
Και αυτά είναι τα λιγότερα. Που να έρθουν αργότερα οι στιγμές των πιο σημαντικών αποφάσεων. (Θα αποτρελαθώ τελείως η δόλια η μάνα;) Ξέρω πως δεν είμαι η μόνη. Ξέρω πως όλες οι μανούλες επί γης ανησυχούν διαρκώς και για τα πάντα και πως μόνη τους έννοια είναι να είναι οι τέλειες μητέρες. Μπορούμε τελικά να είμαστε τέλειες; Μήπως μπορούμε να είμαστε απλά τέλειες για το δικό μας παιδί; Μπααα... χλωμό το βρίσκω... Το θεωρώ αδιανόητο να μπορούμε να τα κάνουμε όλα σωστά και όλα τέλεια. Μάλλον πρέπει απλά να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.
Διότι καθημερινά διαπιστώνω μια πικρή αλήθεια. Η τελειότητα είναι ουτοπική και αρκετά υπερεκτιμημένη. (ξεστόμισα στα αλήθεια τέτοιο πράγμα;;!) Για αρχή κανείς δεν είναι τέλειος. Και όσο και να προσπαθώ καθημερινά να ελέγξω καταστάσεις, (τόσα πέρασα- μυαλό δεν έβαλα), στην ουσία νομίζω ότι τις ελέγχω. Τίποτα δεν ελέγχω. Και όσο και να αγαπάω αυτό το πλασματάκι, όσα και να του προσφέρω και να κάνω για αυτό, θα έρθει η στιγμή που θα μου πει και την τελευταία πρώτη και η στιγμή που θα βάλει τη δική του οικογένεια πάνω από εμένα. Έτσι πρέπει και έτσι είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Ελπίζω μόνο μέχρι τότε να καταφέρω να έχω τη συνείδηση μου καθαρή και κάποια από αυτά που θα έχω επιλέξει για την ανατροφή του να τα θυμάται και ο ίδιος με ζεστασιά και να αποφασίσει να τα εφαρμόσει και αυτός στα δικά του παιδιά.
Στο μεταξύ θα προσπαθήσω απλά να χαλαρώνω, να ακολουθώ το ένστικτο μου και να απολαμβάνω τις στιγμές... Ίσως αυτό ακριβώς είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω.
Άντε, παραλήρησα και απόψε...
https://www.facebook.com/toimerologiotismamasyiannas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου