My secret project- αποστολή εξετελέσθη!

Πριν ένα μήνα ακριβώς έγραφα για τα σπάνια σύνδρομα μου και το πως κατάφερα να βγω από την μαύρη τρυπούλα που πήγε να με ρουφήξει... 

Την επόμενη κιόλας μέρα το πήρα απόφαση. Θα ξεκινούσα περπάτημα. Μισή με μια ώρα, 5 μέρες την εβδομάδα οπωσδήποτε. Δεν ήθελα όμως να το πω πουθενά για να μην νιώσω την πίεση των προσδοκιών...

Για μένα που έχω σταματήσει να γυμνάζομαι από τα 15 μου, το να καλύπτω σχεδόν καθημερινά 2.5 με 5 χιλιόμετρα, ήταν μεγάλη πρόκληση. Ήμουν όμως αποφασισμένη. Θα φόρτωνα όλα τα απαραίτητα για το μαιμουδάκι στο αυτοκίνητο, θα πηγαίναμε στον παραλιακό και η μαμά θα περπατούσε ενώ ο γιος θα απολάμβανε τη βόλτα με το ποδήλατο του. 

Επειδή την πρώτη ημέρα κάναμε 5 χιλιόμετρα, (η λύσσα της πρωτάρας!), και η αλήθεια είναι πως τα είδα όλα, στην επιστροφή κάτσαμε σε μια καφετέρια για να πιω ένα φραπεδάκι και να συνέλθουν τα πόδια μου. 

Βλέποντας πόσο διασκέδασε ο μικρός με τα χαλίκια, μας έγινε συνήθεια και έτσι κάθε μέρα, μόλις ολοκλήρωνα το περπάτημα βρήκαμε την αγαπημένη μας καφετέρια που τα είχε όλα, χαλίκια και άμμο, και ενώ το μαιμουδάκι χόρταινε παιχνίδι αλλά και κέικ αφού όλοι στο μαγαζί τον λάτρεψαν, (9 η ώρα ήμασταν ήδη εκεί οι πρώτοι πελάτες!),  η μαμά χόρταινε ουρανό και άνοιγε η ψυχή της....

Δύο μέρες μας βρήκαν να κάνουμε την γυμναστική μας στην γειτονιά μας, ενώ μια μέρα που ήταν ο μπαμπάς μας σπίτι κατάφερα να βγω και μόνη μου για περπάτημα, όμως δεν ήταν το ίδιο με το να βλέπεις και να μυρίζεις θάλασσα, ούτε το ίδιο ενδιαφέρον χωρίς το μαιμούδι να ενθουσιάζεται με τα πάντα! (ψέμματα να πω;;;)

Κάποια μέρα μας βρήκε να περπατάμε με το ηλιοβασίλεμα... Μαγεία...

Και ξανά στα αγαπημένα πρωινά μας...

Οι περισσότερες μέρες δυστυχώς από εκεί και πέρα με βρήκαν να κάνω το περπάτημα μου στο σπίτι με το ελλειπτικό, μιας και οι δουλειές με όλη την ανοιξιάτικη φασίνα δεν μου επέτρεπαν να λείπω, το ίδιο και ο καιρός που προς το τέλος του (δικού μου), μήνα ήταν αρκετά άστατος. 

Σήμερα λοιπόν που ολοκλήρωσα τις 22 μου μέρες, νιώθω πολύ περήφανη για τον εαυτό μου και παρότι κάθε φορά ξεκινάω με δυσκολία, στο τέλος η ευεξία που νιώθω είναι άκρως αναζωογονητική και ας μην με κρατάνε μετά τα πόδια μου! 

Ο σκοπός μου αυτό τον μήνα ήταν απλά να συνηθίσω να αθλούμαι. Κυρίως για να δυναμώσω το σώμα μου και τον κορμό μου και να μην αφήσω αυχενικά, σύνδρομα και συριγγομυελίες να με βάλουν κάτω. Ταυτόχρονα πρόσεχα λίγο παραπάνω την διατροφή μου. Στα κιλά δεν είχα διαφορά μέχρι τώρα, μα έχασα 2 πόντους από κάθε μηρό και νομίζω πως αυτή είναι μια καλή αρχή. (το ότι μετά από 25 λεπτά ελλειπτικού μου δείχνει ότι έχασα μόλις 75 θερμίδες- ούτε μια μπανάνα- προτιμώ να μην το σκέφτομαι!) 

Ο απώτερος σκοπός μου είναι να αθλούμαι συστηματικά, να βάλω και την φυσιοθεραπεία στη ζωή μου και φυσικά να χάσω τα τελευταία κιλά που έχουν κατοικοεδρεύσει πάνω μου τα τελευταία 2 χρόνια. 

Και έπειτα είπαμε... Ποιος με πιάνει... Όλα θα γίνουν. Και το κυριότερο; Ευελπιστώ να μου στείλει και άλλο μωράκι η Παναγίτσα...