Για την Αθηνά και το Craftaholic έχω μιλήσει, όχι μόνο μια αλλά δύο φορές! Τι να κάνω; Αν βρω κάτι που μου αρέσει, το λέω ξεκάθαρα. Αν πάλι βρω ανθρώπους ευγενικούς, που νοιάζονται και αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν, είμαι πολύ πιστή και δύσκολα τους αλλάζω!
Κάπως έτσι έγινε και με την Αθηνά από το Craftaholic. Χωρίς να γνωριζόμαστε καν, έτυχε την περίοδο που δημιούργησα το μπλογκ να ανακαλύψω και αυτό της Αθηνάς και ήταν κυριολεκτικά η πρώτη φορά στη ζωή μου που παρήγγειλα κάτι μέσω διαδικτύου.! Μάλιστα, επειδή δεν είχα ιδέα πως να το κάνω, έστειλα μήνυμα στην σελίδα της στο facebook και προς μεγάλη μου έκπληξη, όχι μόνο μου απάντησε αμέσως, μα ανέλαβε προσωπικά να ολοκληρώσει την παραγγελία μου!
Όταν δε έλαβα εκείνη την πρώτη κουκουβάγια πραγματικά "ερωτεύτηκα"! Και φυσικά υπήρξαν και άλλες, όλες για δώρα, τα οποία λάτρεψαν επίσης όσοι τα έπαιρναν! Όταν λοιπόν την Παρασκευή έλαβα ακόμα μια κουκουβάγια, αυτή την φορά για μένα, χάρηκα πολύ πολύ!
Νομίζω πως αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστές τις κουκουβάγιες της Αθηνάς, δεν είναι μόνο τα υπέροχα υφάσματα που επιλέγει και ο εξαιρετικός τρόπος ραφής, ούτε οι πρωτότυποι συνδυασμοί και η πολύ ευγενική της συμπεριφορά απέναντι σε όσους την επιλέγουν... Νομίζω πως απλά αυτό που κάνει, το κάνει με πολύ αγάπη και πολύ μεράκι και αυτή ακριβώς η στάση αντανακλά στο προϊόν.... Το πιστεύω πραγματικά. Φαίνεται από το πόσο έχει εξελιχθεί αυτά τα τρία χρόνια, (γιατί το Craftaholic, κλείνει τρία χρόνια αρχές Ιουνίου και μάλιστα έχει αρχίσει ήδη τρελές προσφορές και δώρα για να το γιορτάσει!), από το γεγονός πως το μπλογκ της δεν εξυπηρετεί μόνο την ανάγκη να προβάλει τα προϊόντα της, αλλά και για να μας εξιστορεί μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής της, να μοιράζεται μαζί μας πετυχημένες συνταγές, μέχρι και να βοηθάει με πληρέστατα άρθρα όλους όσους ασχολούνται με το blogging ώστε να βοηθηθούν!
Και φυσικά εκτός από κουκουβάγιες, ράβει υπέροχα κοριτσίστικα φορέματα, είδη προίκας για μωρά και φυσικά όμορφα διακοσμητικά για βαφτίσεις, πάρτι και το παιδικό δωμάτιο. (τα έχω δοκιμάσει όλα! Δεν έχετε παρά να διαβάσετε και τις άλλες αναρτήσεις που την αφορούν!)
Την Παρασκευή λοιπόν που έλαβα το δέμα μου και το άνοιξα, το μαιμουδάκι- το οποίο παρότι δεν αγαπά τα λούτρινα καθόλου έδειξε από την αρχή μια ιδιαίτερη αδυναμία στις κουκουβάγιες Craftaholic- μόλις την είδε ήρθε τσιρίζοντας να μου την πάρει μέσα από τα χέρια και πήγε και την έβαλε δίπλα στις άλλες δυο κουκουβάγιες που έχουμε! Όταν κοιμήθηκε για μεσημέρι, την πήρα και την έβαλα στο κρεβάτι μας... ( Ε, να μην έχει και η δόλια η μάνα μια, ήδη μου είχε καπαρώσει την μίνι κουκουβάγια που μου είχε στείλει δώρο η Αθηνούλα!)
Όμως λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο, (τουτέστιν το μαιμούδι!), αφού μόλις ξύπνησε και την είδε όρμησε, (κυριολεκτικά!) στο κρεβάτι μας για να την αρπάξει!
Και ήταν τόσο χαρούμενος... που τι να κάνω.. υπέκυψα... (πάλι!) Αφού έπαιξε μαζί της κάμποσο, την πήρε καμαρωτός καμαρωτός και την έβαλε και πάλι εκεί που ανήκει! Στην θέση της ντε, στο δωμάτιο του, πόσες φορές να το πούμε;;! Είναι του Δημήτρη! (Μίιιμη, Μίιιιμη, φωνάζει!)
Αφού τις τακτοποίησε όλες σαν άκρως προκομμένο παιδί που είναι, (κουκουβά!), ηρέμησε και συνέχισε το παιχνίδι του! Και έμεινα η μανούλα να κοιτάζω τις αγαπημένες μου κουκουβάγιες να με κοιτάνε και αυτές με την σειρά τους περιπαιχτικά και να μου λένε: "Τι θες κυρία μου;;;; Άλλος είναι η αδυναμία μας!" (και ας μας βάζει στραβά!)
Σας καταλαβαίνω! (πιστέψτε με!)
Κάπως έτσι έγινε και με την Αθηνά από το Craftaholic. Χωρίς να γνωριζόμαστε καν, έτυχε την περίοδο που δημιούργησα το μπλογκ να ανακαλύψω και αυτό της Αθηνάς και ήταν κυριολεκτικά η πρώτη φορά στη ζωή μου που παρήγγειλα κάτι μέσω διαδικτύου.! Μάλιστα, επειδή δεν είχα ιδέα πως να το κάνω, έστειλα μήνυμα στην σελίδα της στο facebook και προς μεγάλη μου έκπληξη, όχι μόνο μου απάντησε αμέσως, μα ανέλαβε προσωπικά να ολοκληρώσει την παραγγελία μου!
Όταν δε έλαβα εκείνη την πρώτη κουκουβάγια πραγματικά "ερωτεύτηκα"! Και φυσικά υπήρξαν και άλλες, όλες για δώρα, τα οποία λάτρεψαν επίσης όσοι τα έπαιρναν! Όταν λοιπόν την Παρασκευή έλαβα ακόμα μια κουκουβάγια, αυτή την φορά για μένα, χάρηκα πολύ πολύ!
Νομίζω πως αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστές τις κουκουβάγιες της Αθηνάς, δεν είναι μόνο τα υπέροχα υφάσματα που επιλέγει και ο εξαιρετικός τρόπος ραφής, ούτε οι πρωτότυποι συνδυασμοί και η πολύ ευγενική της συμπεριφορά απέναντι σε όσους την επιλέγουν... Νομίζω πως απλά αυτό που κάνει, το κάνει με πολύ αγάπη και πολύ μεράκι και αυτή ακριβώς η στάση αντανακλά στο προϊόν.... Το πιστεύω πραγματικά. Φαίνεται από το πόσο έχει εξελιχθεί αυτά τα τρία χρόνια, (γιατί το Craftaholic, κλείνει τρία χρόνια αρχές Ιουνίου και μάλιστα έχει αρχίσει ήδη τρελές προσφορές και δώρα για να το γιορτάσει!), από το γεγονός πως το μπλογκ της δεν εξυπηρετεί μόνο την ανάγκη να προβάλει τα προϊόντα της, αλλά και για να μας εξιστορεί μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής της, να μοιράζεται μαζί μας πετυχημένες συνταγές, μέχρι και να βοηθάει με πληρέστατα άρθρα όλους όσους ασχολούνται με το blogging ώστε να βοηθηθούν!
Και φυσικά εκτός από κουκουβάγιες, ράβει υπέροχα κοριτσίστικα φορέματα, είδη προίκας για μωρά και φυσικά όμορφα διακοσμητικά για βαφτίσεις, πάρτι και το παιδικό δωμάτιο. (τα έχω δοκιμάσει όλα! Δεν έχετε παρά να διαβάσετε και τις άλλες αναρτήσεις που την αφορούν!)
Την Παρασκευή λοιπόν που έλαβα το δέμα μου και το άνοιξα, το μαιμουδάκι- το οποίο παρότι δεν αγαπά τα λούτρινα καθόλου έδειξε από την αρχή μια ιδιαίτερη αδυναμία στις κουκουβάγιες Craftaholic- μόλις την είδε ήρθε τσιρίζοντας να μου την πάρει μέσα από τα χέρια και πήγε και την έβαλε δίπλα στις άλλες δυο κουκουβάγιες που έχουμε! Όταν κοιμήθηκε για μεσημέρι, την πήρα και την έβαλα στο κρεβάτι μας... ( Ε, να μην έχει και η δόλια η μάνα μια, ήδη μου είχε καπαρώσει την μίνι κουκουβάγια που μου είχε στείλει δώρο η Αθηνούλα!)
Όμως λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο, (τουτέστιν το μαιμούδι!), αφού μόλις ξύπνησε και την είδε όρμησε, (κυριολεκτικά!) στο κρεβάτι μας για να την αρπάξει!
Και ήταν τόσο χαρούμενος... που τι να κάνω.. υπέκυψα... (πάλι!) Αφού έπαιξε μαζί της κάμποσο, την πήρε καμαρωτός καμαρωτός και την έβαλε και πάλι εκεί που ανήκει! Στην θέση της ντε, στο δωμάτιο του, πόσες φορές να το πούμε;;! Είναι του Δημήτρη! (Μίιιμη, Μίιιιμη, φωνάζει!)
Αφού τις τακτοποίησε όλες σαν άκρως προκομμένο παιδί που είναι, (κουκουβά!), ηρέμησε και συνέχισε το παιχνίδι του! Και έμεινα η μανούλα να κοιτάζω τις αγαπημένες μου κουκουβάγιες να με κοιτάνε και αυτές με την σειρά τους περιπαιχτικά και να μου λένε: "Τι θες κυρία μου;;;; Άλλος είναι η αδυναμία μας!" (και ας μας βάζει στραβά!)
Σας καταλαβαίνω! (πιστέψτε με!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου